ارائه مدل فرسودگی تحصیلی براساس کیفیت زندگی دانشگاهی، تاب آوری تحصیلی و امید به اشتغال در دانشجویان مضطرب

اضطراب می‌تواند نقش موثری در ایجاد و افزایش ناتوانی در تحقق اهداف داشته باشد و دانشجویان مضطرب دچار افت تحصیلی یا حتی فرسودگی تحصیلی می‌شوند؛ درنتیجه، هدف این پژوهش ارایه مدل فرسودگی تحصیلی براساس کیفیت زندگی دانشگاهی، تاب‌آوری تحصیلی و امید به اشتغال در دانشجویان مضطرب بود.

مطالعه حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش را تمامی دانشجویان مضطرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند. از میان آن‌ها سیصد دانشجو با روش نمونه‌گیری دردسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های فرسودگی تحصیلی (بریسو و همکاران، 2007)، کیفیت زندگی دانشگاهی (سیرجی و همکاران، 2010)، تاب‌آوری تحصیلی (مارتین و مارش، 2008)، امید به اشتغال (قریشی ‌راد، 1387) و اضطراب (بک و همکاران، 1988) بود. داده‌ها با روش تحلیل مسیر در نرم‌افزارهای SPSS نسخه 21 و LISREL نسخه 8٫8 در سطح معنا‌داری کوچک‌تر از 0٫05 تحلیل شدند.

یافته‌ها نشان داد، کیفیت زندگی دانشگاهی (0٫001>p، 0٫41=Beta) و تاب‌آوری تحصیلی (0٫001>p، 0٫34=Beta) بر امید به اشتغال اثر مثبت، کیفیت زندگی دانشگاهی (0٫001>p، 0٫32-=Beta)، تاب‌آوری تحصیلی (0٫001>p، 0٫45-=Beta) و امید به اشتغال (0٫001>p، 0٫36-=Beta) بر فرسودگی تحصیلی اثر منفی و کیفیت زندگی دانشگاهی (0٫001>p، 0٫15-=Beta) و تاب‌آوری تحصیلی (0٫001>p، 0٫12-=Beta) با میانجی امید به اشتغال بر فرسودگی تحصیلی اثر منفی دارند. براساس شاخص ریشه میانگین مربعات خطای برآورد (0٫02=RMSEA) مدل فرسودگی تحصیلی براساس کیفیت زندگی دانشگاهی، تاب‌آوری تحصیلی و امید به اشتغال در دانشجویان مضطرب دارای برازش مناسبی بود.

براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت، برای کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان مضطرب طراحی برنامه‌هایی برای بهبود کیفیت زندگی دانشگاهی، تاب‌آوری تحصیلی و امید به اشتغال ضروری است.