تاثیر پروتکل خستگی درمانده ساز بر هم انقباضی عضلات اطراف زانو در افراد سالم و با پای پرونیت طی راه رفتن

خستگی به وسیله ناتوانی در تولید نیروی حرکتی، می تواند پارامترهای بیومکانیکی حرکت را تغییر دهد. هدف این مطالعه تاثیر پروتکل خستگی بر هم انقباضی عضلات اطراف زانو در افراد سالم و با پای پرونیت طی راه رفتن بود.

در این مطالعه تعداد 28 آزمودنی به صورت تصادفی به 14پای پرونیت و 14 نفر پای سالم تقسیم شدند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب قبل و بعد از اجرای پروتکل ثبت گردید. پروتکل خستگی، دویدن در سطح نقطه شکست ضربان قلب تا رسیدن به درماندگی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

هم انقباضی عمو می مفصل زانو، پس از خستگی در هر دو گروه پای پرونیت و سالم، در فاز میانه استقرار (014/0=p) و نوسان (032/0=p). به طور معنی داری کاهش یافت. و هم انقباضی جهت دار، فلکسوری/ اکستنسوری، در گروه پای پرونیت در مقایسه با پای سالم در فاز تماس پاشنه (031/0=p) و داخلی/ خارجی در فاز میانه استقرار (048/0=p) به طور معنی داری کاهش یافت.

هم انقباضی عمو می در هر دو گروه کاهش یافت. ضعف عضلات اطراف مفصل به دلیل خستگی می تواند یکی از دلایل آن باشد. هم انقباضی جهت دار، فلکسوری/ اکستنسوری و داخلی/ خارجی زانو پس از خستگی در گروه پای پرونیت در مقایسه با پای سالم کاهش یافت. خستگی احتمالا ساختارهای داخلی پای پرونیت را بیشتر در معرض خطر آسیب قرار می دهد. بنابراین، پیشنهاد می شود که در بررسی اثرات خستگی بر مکانیک راه رفتن به هم انقباضی عضلات در مفاصل توجه شود