ارزیابی توسعه شبکه مناطق حفاظتی استان مرکزی با استفاده از سنجه های سیمای سرزمین

اولویت بندی و انتخاب مناطق نمونه از کل طبیعت جهت حفاظت از تنوع زیستی ضروری است. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی توسعه شبکه مناطق حفاظتی با سنجه های سیمای سرزمین در استان مرکزی است. بدین منظور از نرم افزارهای MaxEnt،  Marxan،  Fragstst 4.2  و هشت معیار حفاظتی استفاده شد.  نتایج حاصل با الگوریتم های مذاب سازی شبیه سازی شده، حریص و نادر و سنجه های مختلف سیمای سرزمین مقایسه شد. برای مدل سازی زیستگاه گونه ها از روش حداکثر آنتروپی استفاده شد. بررسی نتایج سناریوهای مختلف حفاظتی نشان داد که هدف حفاظتی30 درصد با BLM معادل 30 به عنوان مناسب ترین گزینه می باشد. الگوریتم مذاب سازی شبیه سازی شده نتایج قابل قبول تری را در تمام موارد ارایه داد و نتایج همپوشانی مناطق منتخب حفاظتی با مناطق تحت حفاظت موجود در استان مرکزی نشان داد که در برآوردن هدف حفاظتی 30 درصد تنها دو معیار حفاظتی موفق است. که از لحاظ دستیابی به اهداف حفاظتی، کارایی مناسبی را ندارد. در اغلب سناریوها، هم پوشانی شبکه های حفاظتی منتخب با مناطق تحت حفاظت موجود کمتر از 45/31 درصد است. نتایج سنجه های سیمای سرزمین نشان داد فاصله مناطق حفاظتی از یکدیگر متغییر است. تنوع و فراوانی مناطق حفاظتی کم  است. بنابراین شبکه مناطق حفاظتی استان مرکزی جزء زیست بوم های آسیب پذیر با شکنندگی زیاد  قرار دارد.