مطالعه میزان تناسب روش های تدریس با رویکرد یادگیری مادام العمر؛ مورد مطالعه: دانشگاه بوعلی سینا همدان

در عصر حاضر که دانش و اطلاعات به طور سریع در حال تغییر و تحول است، دانشگاه ها باید توجه زیادی به رویکرد یادگیری مادام العمر داشته باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین میزان هم خوانی روش های ندریس اساتید با رویکرد یادگیری مادام العمر بود.

روش پژوهش ،توصیفی از نوع پیمایشی بود جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 97-96 بودند که تعداد کل آن ها 7171 نفر به تفکیک 4273 نفر دخترو 2898 نفر پسر بودند. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی و جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان 360 نفر به تفکیک146 نفر دانشجوی پسر و214 نفر دانشجوی دختربه عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود..برای سنجش روایی از روش روایی محتوایی CVR استفاده شد و میزان روایی آن 86/. محاسبه گردید. میزان پایایی ابزار با استفاده از آزمون الفای کرونباخ 91/. محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی وآزمون های آماری کالموگروف- اسمیرنوف، t تک گروهی و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری نسخه 19 SPSS تحلیل شد.

نتایج نشان داد میزان تناسب روش های ندریس اساتید دانشگاه بوعلی با رویکر یادگیری مادام العمر پایین تر از حد متوسط بود و بین میزان تناسب روش های تدریس دانشکده های مختلف با رویکرد یادگیری مادام العمر تفاوت معنی دار وجود نداشت.

پیامد تناسب روش های تدریس با رویکرد یادگیری مادام العمر تربیت فراگیرانی مستقل ، مسیولیت پذیر ، خود کنترل، خود ارزشیاب و خود گردان خواهد بود که ماهیت یادگیری  یادگیری مادام العمر را شکل می دهند .