بررسی فاکتورهای موثر بر بهینه سازی تولید پلیمر زیستی پلی هیدروکسی بوتیرات-کو-والرات (PHBV) به روش پلاکت-برمن و بهینه سازی بهره وری تولید با تکنیک کشت سلولی با تراکم بالا

پلی هیدروکسی آلکانوات ها پلیمر هایی زیست تخریب پذیر و زیست سازگار هستند که توسط طیف گسترده ای از سویه های باکتریایی تولید می شوند. در پژوهش حاضر، از سویه طبیعی باکتری Bacillus cereus تولید کننده کوپلیمر پلی هیدروکسی بوتیرات-کو-والرات (PHBV) با بهره وری تولید بالا جداسازی شده از پساب نشاسته استفاده گردید. به منظور تولید، پساب نشاسته بعنوان یک محیط کشت ارزان قیمت بررسی شد. در ادامه با بررسی عوامل موثر، ترکیب بهینه محیط کشت ارزیابی و به منظور دستیابی به بهره وری بالاتر، روش کشت با تراکم بالای سلولی ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که میانگین حداکثر تولید PHBV با استفاده از روش طراحی آزمایش پلاکت-برمن (عوامل مرتبط با محیط کشت)، حدود g/l 07/3 (5/59% وزن خشک سلول) است. در ادامه با بهینه سازی کشت با تراکم بالای سلولی، میزان تولید به مقدار g/l 45/4 (بیش از 72% وزن خشک سلول) افزایش یافت. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که روش کشت سلولی با تراکم بالا تاثیر معناداری بر بالا بردن بهره وری تولید PHBV توسط سویه B. cereus دارد. با توجه به بکارگیری محیط کشت ارزان قیمت پساب، اهمیت این نتایج دو چندان بوده و پتانسیل تولید در مقیاس صنعتی را نشان می دهد.