بررسی و تحلیل ویژگی های سبکی شعر «انتظار» در آثار قیصر امین پور و علی موسوی گرمارودی
اعتقاد به ظهور منجی همواره از بن مایه های مشترک تمام ادیان محسوب می شود. این مضمون پس از انقلاب اسلامی بیشتر مورد توجه شاعران متعهد قرار گرفت. از جمله شاعران معاصری که درباره انتظار موعود ناگفته های بسیار برای گفتن دارند، قیصر امین پور و علی موسوی گرمارودی هستند که هردو با گسترش مفهوم «انتظار» در اشعار خویش، خلاقیت های ادبی و هنری خود را به نمایش نهادند و مفهوم «انتظار» را به مثابه روحی در کالبد صورت و فرم ادبی شعر خود مطرح کردند و با استفاده از شگردهای ادبی، شعر انتظار خود را جاودانگی بخشیدند. هدف اصلی این پژوهش بررسی مختصات سبکی و نوآوری های زبانی، ادبی و فکری اشعار «انتظار» این دو شاعر معاصر است، از این رو، در جستار حاضر موسیقی درونی، کناری و بیرونی این اشعار مورد توجه قرار گرفت و آرایه های ادبی درباره مفهوم «انتظار» استخراج گردید و در نهایت بینش و تفکر این دوشاعر شیعی درباره مفهوم «انتظار»، واکاوی گردید. نتایج نشان داد که هردو شاعر از مضامین «انتظار» بهره برده اند، اما قیصر امین پور بهره فزونتری از اشعار «انتظار» امام زمان4 را به خود اختصاص داده است.
انتظار ، موعود ، سطح زبانی ، ادبی و فکری
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.