رویکرد سازه انگارانه به کاربرد کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان در جهان اسلام از 1979 تا 2021؛ (مطالعه موردی ایران)

اقدام برای بهبود وضعیت زنان در سطح جهانی بسیار ضروری می باشد و کنوانسیون بین المللی رفع هرگونه تبعیض علیه زنان، در جهت ایجاد برابری کامل میان زنان و مردان و ریشه کن سازی تبعیض علیه آنان ایجاد شده است. این مقاله در پی پاسخ به این می باشد که مفاد این کنوانسیون چه تاثیری بر تغییر رویکرد کشورهای اسلامی برای رفع تبعیض علیه زنان داشته است و فرهنگ و هویت اسلامی در عدم عضویت ایران در این کنوانسیون چگونه نقش آفرینی می کند؟ یافته های تحقیق حاکی از آن است که این کنوانسیون محصولی از اندیشه و بازتاب برخی از آرمان های فمینیستی غربی می باشد و با توجه به تفاوت درساختارها، فرهنگ ها، مذاهب، استانداردها و تفاسیر مختلف از جایگاه و تجارب و نیازهای خاص زنان در مناطق مختلف، تاکنون نتوانسته اجماع واقعی کشورها، به ویژه کشورهای اسلامی را به وجود آورد و تصویب این کنوانسیون توسط برخی کشورها با شرط گذاری، بعضا بدون اعتقاد واقعی به مواد آن صورت گرفته و جنبه نمادین دارد. گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای و یافته های تحقیق به شیوه توصیفی-تحلیلی بررسی شده است.