بررسی گفته پردازی در رمان «ستاره سرگردان» اثر ژان - ماری گوستاو لوکلزیو

به دنبال خوانش رمان ستاره سرگردان اثر ژان - ماری گوستاو لوکلزیو این پرسش اساسی مطرح می‌‌شود که آیا ساختار این متن با محتوا و مضمون آن پیوند دارد؛ به عبارت دیگر چگونه معنا ساختارمند شده است. بررسی نشانه (معناشناسی) این اثر، راهنمای رسیدن به پاسخ این پرسش است. انتخاب پیکره مطالعه برای این مقاله درواقع، بر مضمون اصلی و همیشه حاضر رمان‌‌های لوکلزیو تکیه دارد؛ یعنی مضمون سفر که به سرگردانی شخصیت اصلی داستان، استر، منجر می‌‌شود و رمان، داستان زندگی او را در دوره جنگ جهانی به تصویر می‌‌کشد. فرارها، دردها و مشکلات جابجایی اجباری از ترس نازی‌‌های آلمان، نه تنها برای استر، دختر یهود در جستجوی سرزمین موعود، خوشبختی به ارمغان نمی‌‌آورد، او را در گرداب سرگردانی رها می‌‌کند. فرض پژوهش بر رابطه میان گفته‌‌ها و شرایط گفته‌‌پردازی از دیدگاه کنشگر و زمان - مکان قرار دارد. در این مقاله، گفته‌‌پردازی «سرگردانی» و خصوصیت کنشگری، زمان – مکانی، آن برپایه اصلی گفته‌‌ها بررسی شده است که مفهوم سرگردانی را به تصویر می‌‌کشد. اتصالات و انفصالات گفته‌‌پرداز و همچنین راهبردهای انتخابی او در موقعیت‌‌های مختلف، مفاهیم اساسی برای نشان‌‌دادن شرایط گفته‌‌پردازی است.