تاثیر خستگی ناشی از دویدن وامانده ساز بر تعادل ایستا و پویا در زنان دارای هایپرلوردوزیس

هایپرلوردوزیس یکی از ناهنجاری های ستون فقرات می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر خستگی ناشی از دویدن وامانده ساز بر تعادل ایستا و پویا در زنان مبتلا به هایپرلوردوزیس بود.

در تحقیق نیمه تجربی حاضر 30 زن با انحنای ستون فقرات کمری بیشتر از 40 درجه در گروه های تجربی کنترل وارد شدند. میزان لوردوز کمری با خط کش منعطف و تعادل ایستا و پویا، میزان تغییرات جابه جایی و مسافت مرکز فشار پا (COP)، با چشمان باز روی سطح سخت با دستگاه بایودکس در دو شرایط قبل از خستگی (3تکرار) و پس از خستگی (3تکرار)، اندازه گیری شد. برای اجرای برنامه خستگی تا حد واماندگی از آزمون سایمون استفاده شد.

خستگی ناشی از دویدن تا سرحد واماندگی، تاثیر معناداری بر تعادل ایستا و پویا (جابه جایی COP) داشت. ایجاد خستگی با پروتکل سایمون در جهت های سخت آزمون تعادل پویا (قدامی، قدامی خارجی و خارجی) نسبت به قبل از پروتکل خستگی تفاوت معنی داری در تعادل پویا بر روی آزمودنی ها داشت.

با توجه به نتایج می توان گفت که خستگی با کاهش کنترل پاسچر موجب کاهش تعادل در زنان مبتلا به هایپرلوردوزیس کمری می شود.