صرف و نحو ابزار سنجگی متن و یا توصیف

ابزار زبان و تکنیک های ارایه جمله که در قالب قواعد صرف و نحو انجام می گیرد ازجمله مهم ترین عناصر در فرآیند فهم متن به شمار می روند. آنآن که در این زمینه پایبند مطالعات سنتی هستند از صرف و نحو حداقل توانایی هایش را طلب می کنند و آنآن که دل درگرو مطالعات مدرن بسته اند، یا به طورکلی آن را به کنار می نهند و از دلالت های آن با بی توجهی عبور می کنند و یا تنها اجازه ورود سوسویی ضعیف از آن را در عرصه فهم متن می دهند! در این نوشتار از این می گوییم که ماهیت صرف و نحو با سنجگی و تحلیل درآمیخته است؛ تقلیل این پتانسیل و محدود کردنش به تعیین حرکت های إعرابی و یا تقویت مهارت های زبانی یعنی محروم کردن مخاطب از کارکرد اصلی این ابزار زبانی! با تغییر این رویکرد معرفتی، منابع آموزشی و روش تدریس و ارزیابی ها و انتظارات ما نیز از این ماده، دستخوش تغییر اساسی می شود. صرف و نحو یک شبکه به هم پیوسته است که در آن «معنی»، «مراد»، «مقام» و «متن» ستون های آن محسوب می شوند.