تغییر پارادایم در پرستاری: از پارادایم مراقبت به پارادایم اسلام

نظریه‌پردازان پرستاری دانش ‌پرستاری را در چارچوب فلسفه‌های‌ حاکم تعریف کرده‌اند. نظریه‌های‌ پرستاری متعلق به دوران مدرنیسم بر اساس مبانی فلسفه‌ مدرنیسم طراحی شده بود. با بیان انتقادات به پیامدهای منفی مدرنیسم، دانشمندان ‌پرستاری تصمیم به گذر از مدرنیسم به پست‌مدرنیسم و پارادایم مراقبت نشیت‌گرفته از پست‌مدرنیسم گرفتند. اما بیان انتقادات زیاد به مبانی پست‌مدرنیسم موجب شد که به کارایی پارادایم مراقبت نیز تردید شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی پیامدهای پارادایم‌های ‌بیومدیکال و مراقبت بر پرستاری و ارایه پارادایمی توحیدی و جایگزین انجام شده است.

مطالعه حاضر از نوع کتابخانه‌ای است. در این پژوهش به بررسی مقالات و کتب مختلف درباره مهم‌ترین فلسفه و پارادایم‌‌‍‌های پرستاری در محدوده زمانی سال‎های 1950 تا 2020 در پایگاه‌های اطلاعاتی داخلی و خارجی با رویکردی توصیفی-‌تحلیلی پرداخته شده است. مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ ها:

 تک‌بعدی‌انگاری و توجه صرف به علایم‌ عینی از جمله انتقادات وارد بر مدرنیسم و پارادایم بیومدیکال است. همچنین نبود معیار متقن خوبی یا بدی، نقض قانون اجتماع نقیضین با بیان قبول چندحقیقتی در جهان و انکار قواعد کلی از جمله انتقادات وارد بر پست‌مدرنیسم و پارادایم ‌مراقبت است. پارادایم اسلامی ضمن داشتن نقاط قوت دو پارادایم گذشته، نقاط ضعف آنها را ندارد.

نتیجه‌ گیری:

 با توجه به لزوم ارایه پارادایم پرستاری مبتنی بر فلسفه حاکم بر هر جامعه، پارادایم اسلامی راهکاری جهت برون‌رفت از چالش‌های ایجادشده با پارادایم فعلی در پرستاری پیشنهاد می‌گردد.