بررسی روند تغییرات کمی سطح ایستابی طی سال های 90-1371 با آزمون من-کندال (مطالعه موردی؛ دشت فیروزآباد، استان فارس، ایران)

آب زیرزمینی در مناطق خشک و نیمه خشک یکی از منابع مهم برای مصارف مختلف محسوب شده که به دلایلی دچار تغییرات کمی و کیفی می شود . یکی از این مناطق دشت فیروزآباد در غرب استان فارس است که آب زیرزمینی آن، منبع اصلی آب شرب و کشاورزی می باشد. در این مقاله تغییرات کمی سطح آب زیرزمینی دشت فیروزآباد که یکی از قطب های کشاورزی ایران است، با آزمون من- کندال بررسی گردید. نتایج نشان داد که با توجه به هیدروگراف واحد آب زیر زمینی دشت فیروزآباد در دوره آماری 90-1371 در شرق و غرب رودخانه ، روند کلی تغییرات سطح ایستابی دارای افت مستمر و قابل توجه بوده ، بطوریکه در شرق دشت بیش از 21 متر و در غرب 83/20 متر سطح تراز آب زیرزمینی افت کرده است . البته به علت بارندگی زیاد (678 میلی متر) در سال 1383 ، نقشه تغییرات عمق سطح آب زیرزمینی سال 85-80 آبخوان، افت کمتری را نشان می دهد. تغییرات هیدروگراف واحد دشت فیروزآباد برای دوره 90-85 نیز به شدت افت آب زیرزمینی را نشان می دهد، به طوری که در کلیه نقاط افت سطح آبخوان دیده می شود . بیلان آب زیرزمینی آبخوان این دشت در دوره آماری مبین آن است که تغییرات حجم ذخیره آبخوان به بدلیل برداشت اضافی در طول دوره آماری به مقدار 5/17میلیون مترمکعب منفی بوده و عامل اصلی افت سطح ایستابی است. این میزان تخلیه عمدتا از چاه های بهره برداری تامین گردید. با توجه به نقش سازند های سخت زمین شناسی طراف در تغذیه آبخوان دشت فیروزآباد استفاده از این منبع برای جبران کمبود آب در آینده مقدور نیست. بنابراین باید سایر منابع آبی منطقه از جمله انتقال آب از سدهای تنگاب و هایقر بررسی گردد. بطور کلی در حاشیه ارتفاعات عمق سطح آب بیش تر و به سمت مرکز دشت کاهش می یابد.