مدل های تخمین سطح تماس موثر در آکنه های ساختاریافته و مقایسه عملکرد آن ها

آکنه های ساختاریافته با داشتن سطح تماس بالا در فرآیندهای انتقال جرم نظیر تقطیر،کاربرد وسیعی دارند. سطح تماس مشترک موثر پارامتر مهمی در تعیین بازده انتقال جرم و متفاوت از سطح هندسی آکنه است. در این پژوهش مدل های موجود برای پیش بینی سطح موثر در آکنه های ساختاریافته نظیر مدل ونگ، گوالیتو، اولیجیک و برونازی مورد بررسی و دقت آن ها در مقایسه با داده های آزمایشگاهی آکنه Mellapak 250Y، با تغییر پارامترهای فشار عملیاتی، کشش سطحی سیستم، برحسب دبی گاز و مایع مورد سنجش قرار گرفته است. مدل های ونگ و گوالیتو با تغییر فشار، خطای کم تری در مقایسه با سایر مدل ها داشته اند، خطای نسبی متوسط برای این دو مدل به ترتیب برابر %31 و %44 است. بنابراین به دلیل بالا بودن خطاها استفاده از این مدل ها توصیه نمی گردد. کم ترین خطای نسبی متوسط با تغییر کشش سطحی توسط مدل های برونازی و اولیجیک به دست آمده اند که به ترتیب برابر %8 و %7 است. نتایج این تحقیق می تواند در جهت گیری های آینده به منظور انتخاب مدل مناسب جهت محاسبه سطح موثر استفاده شود.