تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی و رضایت زناشویی زنان متاهل مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی

اختلال وسواس فکری-عملی ازجمله اختلالات ناتوان‌کننده است که عملکرد فردی و خانوادگی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد؛ ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی و رضایت زناشویی زنان متاهل مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی بود.

 روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی زنان متاهل مبتلا به وسواس فکری-عملی مراجعه‌کننده به مرکز خدمات روان‌شناسی و مشاوره همیار در منطقه هشت شهر تهران در سال 1399 تشکیل دادند. سی نفر از جامعه مذکور به‌ روش نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه وارد مطالعه شدند. سپس به‌طور تصادفی در گروه گواه و گروه آزمایش قرار گرفتند (هر گروه پانزده نفر). اعضای گروه‌ها به مقیاس وسواس فکری‌عملی ییل-براون (گودمن و همکاران، 1989)، مقیاس انعطاف‌پذیری شناختی (دنیس و وندروال، 2010) و فرم کوتاه مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون و اولسون، 2000) پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش به‌مدت هشت جلسه شصت‌دقیقه‌ای در جلسات درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد شرکت کرد؛ درحالی‌که به گروه گواه این آموزش ارایه نشد. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در سطح معنا‌داری 0٫01=α در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.

نتایج نشان داد، پس از تعدیل اثر پیش‌آزمون، تفاوت آماری معناداری در نتایج پس‌آزمون بین دو گروه در مولفه‌های متغیر انعطاف‌پذیری شناختی شامل ادراک کنترل‌پذیری (0٫049=p)، ادراک دیدگاه‌های مختلف (0٫003=p) و ادراک توجیه رفتار (0٫001>p) و در مولفه‌های متغیر رضایت زناشویی شامل تحریف آرمانی (0٫003=p)، رضایت زناشویی (0٫047=p) و ارتباطات (0٫002=p) وجود داشت؛ اما در مولفه حل تعارض معنادار نبود (0٫050=p).

 براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر افزایش انعطاف‌پذیری شناختی و افزایش رضایت زناشویی زنان متاهل مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی تاثیرگذار است.