مدل سازی معادلات ساختاری برای تبیین ارتباط حمایت اجتماعی ادراک شده و دلزدگی زناشویی با تاب آوری خانوادگی در زنان نابارور

تاب‌آوری خانوادگی، از متغیرهای مهم در پیشگیری از دلزدگی زناشویی است که احتمالا از متغیر‌های دیگری مانند حمایت اجتماعی ادراک‌شده تاثیر می‌پذیرد. هدف پژوهش حاضر مدل‌سازی معادلات ساختاری برای تبیین ارتباط حمایت اجتماعی ادراک‌شده و دلزدگی زناشویی با تاب‌آوری خانوادگی در زنان نابارور بود.

روش پژوهش توصیفی‌همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را زنان نابارور 20تا45 سال تشکیل دادند که در سال‌های 1399-1397 به بخش ناباروری بیمارستان خاتم‌الانبیا در تهران مراجعه کردند. با روش نمونه‌گیری دردسترس 361 نفر انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996)، مقیاس سنجش تاب‌آوری خانواده)سکسیبی، 2005) و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک‌شده (زیمت و همکاران، 1988) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS نسخه 21 و LISREL نسخه 7/8 صورت پذیرفت. سطح معناداری آزمون‌های آماری 0٫01 در نظر گرفته شد.

 نتایج نشان داد، ضریب مسیر کل (مجموع ضرایب مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم) حمایت اجتماعی به تاب‌آوری خانواده و از تاب‌آوری خانواده به دلزدگی زناشویی، منفی و معنادار بود (0٫001>p، 0٫82-=β). ضریب مسیر مستقیم بین حمایت اجتماعی و تاب‌آوری خانواده (0٫81=β، 0٫001>p)، بین حمایت اجتماعی و دلزدگی زناشویی (0٫36-=β، 0٫001>p) و بین تاب‌آوری خانواده و دلزدگی زناشویی (0٫57-=β، 0٫001>p) معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین حمایت اجتماعی و دلزدگی زناشویی (0٫46-=β، 0٫001>p) معنادار به‌دست آمد. همچنین نتایج حاکی‌از برازش مناسب مدل پژوهش بود (0٫061RMSEA=، 0٫088=AGFI).

 براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که حمایت اجتماعی ادراک‌شده ازطریق تاب‌آوری خانوادگی باعث کاهش دلزدگی زناشویی در زنان نابارور می‌شود.