بهبود رفتار خرابی گنبدهای دولایه فضاکار صدفی با استفاده از ابزار محدودکننده نیروی لوله در لوله

گنبد دولایه فضاکارصدفی یکی از انواع جدید گنبدهای فضاکاراست که شکل هندسی آن تابع پارامترهایی نظیر نسبت ارتفاع به دهانه، نسبت برآمدگی به دهانه، سبک قوسی قاچ ها و سبک تغییرات در جهت خطوط نصف النهاری می باشد. در این سازه ها، رفتارکمانش عضو فشاری نقش تعیین کننده ای در رفتار خرابی سازه دارد و ضروری است از راهکاری مناسب جهت مقابله با خرابی اعضای فشاری و به تبع آن خرابی گنبدهای دولایه صدفی استفاده نمود. یکی از راهکارها، جایگزینی اعضای فشاری سازه فضاکار با ابزار محدودکننده نیرو است که بدین طریق، می توان از کمانش و افت ظرفیت ناگهانی عضو فشاری و به تبع آن خرابی ترد سازه جلوگیری کرد. برای این منظور در تحقیق حاضر از ابزار محدودکننده نیروی لوله در لوله که کارایی لازم در حذف کمانش عضو فشاری را دارد، استفاده شده است. ابتدا تاثیر پارامترهای هندسی بر رفتار خرابی گنبدهای صدفی با استفاده از روش عناصر محدود و انجام تحلیل غیرخطی مورد بررسی قرار گرفته و اعضای بحرانی مستعد ایجاد خرابی در گنبدهای صدفی با اشکال هندسی مختلف شناسایی شده اند. سپس این اعضا با ابزار محدودکننده نیروی لوله در لوله جایگزین شده و گنبدهای تقویت شده مجددا تحت تحلیل غیرخطی قرار گرفته اند. با بررسی و مقایسه رفتار خرابی گنبدهای صدفی در دو حالت با و بدون استفاده از ابزار محدودکننده نیرو، نتایج نشان داد که با جایگزینی اعضای فشاری بحرانی با ابزار محدود کننده نیرو، بهبود قابل ملاحظه در رفتار خرابی مدل ها حاصل می شود که میزان بهبود با تعداد این ابزار رابطه مستقیم دارد. با افزایش نسبت برآمدگی به دهانه، شکل پذیری و ظرفیت باربری گنبد صدفی افزایش می یابد. همچنین با تغییر سبک تغییرات از خطی به سهمی وار در جهت خطوط نصف النهاری گنبد ها، شکل پذیری و ظرفیت باربری گنبد افزایش می یابند. در تغییرسبک قوس از سینوسی به سهمی وار، با افزایش نسبت ارتفاع به دهانه، ظرفیت باربری و شکل پذیری گنبد دولایه صدفی افزایش می یابد.