بررسی سطح سرمی تیامین در کودکان مبتلا به کتواسیدوز دیابتی

تیامین به عنوان کوفاکتور آنزیم های متعددی عمل می کند که در متابولیسم کربوهیدرات دخیل است. کمبود تیامین در کودکان مبتلا به کتواسیدوز دیابتی (DKA) شایع است و ممکن است درمان کتواسیدوز دیابتی این کمبود را تشدید نماید. نظر به اهمیت موضوع و مطالعات محدودی که در زمینه اندازه گیری سطح سرمی تیامین به ویژه در کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت صورت گرفته برآن شدیم سطح سرمی این ویتامین را در دو گروه از کودکان و نوجوانان مبتلا به کتو اسیدوز دیابتی و مبتلایان به دیابت بدون کتواسیدوز دیابتی، بررسی کنیم.

این پژوهش هم گروهی به روش مورد- شاهدی به اجرا درآمد. گروه مورد شامل 30 بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) بود. در بدو بستری نمونه خون از بیماران گروه مبتلا به کتواسیدوز دیابتی تهیه شده و از نظر اندکس های گازهای خونی شامل HCo3، PCo2، pH، تعیین سطح سرمی تیامین، سدیم، پتاسیم، هموگلوبین، قند خون، لاکتات و HbA1C مورد ارزیابی قرار گرفت. در گروه بیماران بدون کتواسیدوز دیابتی نیز سطح سرمی تیامین اندازه گیری شد. پس از بستری بیماران، اقدامات اولیه جهت درمان کتواسیدوز دیابتی شامل هیدراتاسیون با مایعات ایزوتونیک، تزریق انسولین به میزان Unit/Kg/hr  1/0 بر اساس پروتکل یکسان برای کلیه بیماران گروه مورد انجام شد. کلیه اطلاعات دموگرافیک بیماران دو گروه به همراه نتایج تست های آزمایشگاهی و امتیاز وضعیت هوشیاری بیماران در فرم های اطلاعاتی مخصوص هر بیمار ثبت و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت.

 بر اساس یافته های پژوهش 7/56 درصد از بیماران مبتلا به DKA در بدو بستری کمبود تیامین داشتند و در بیماران دیابتی بدون کتواسیدوز دیابتی 3/43 درصد کمبود تیامین داشتند. سطح سرمی تیامین در بدو بستری در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی به شکل معناداری کمتر از بیماران گروه کنترل بود. سطح HbA1c نیز به شکل معناداری در بیماران کتواسیدوز دیابتی بیشتر از بیماران گروه کنترل بود. همچنین سطح سرمی تیامین در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی رابطه آماری معناداری با سطح HbA1c داشت. بررسی های انجام شده حاکی از آن بود که بین سطح سرمی تیامین در بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی با سن، جنسیت، شدت کتواسیدوز دیابتی، سابقه ابتلای بیمار به کتواسیدوز دیابتی و مدت زمان شروع علایم رابطه آماری معناداری وجود ندارد.

 نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان کتواسیدوز دیابتی، کمبود تیامین در این بیماران را تشدید می کند. لذا پیشنهاد می شود تجویز مکمل های تیامین در کودکان مبتلا به کتواسیدوز دیابتی مدنظر قرار گیرد. از طرفی هر چه کنترل قند خون ضعیف تر باشد، سطح تیامین نیز پایین تر خواهد بود. بنابراین پیشنهاد می شود با توجه به عوارض کمبود تیامین در بیماران دیابتی، کلیه این بیماران به تغذیه سالم و مناسب یعنی  گنجاندن غذاهای حاوی تیامین در رژیم غذایی از جمله مصرف ماهی و طیور ، برنج ،جوی دوسر،گندم و بنشن ها تشویق شوند.