تاثیر ریزپوشانی کردن بر ویژگی های اسانس پوست پرتقال حاصل از پسماندهای کارخانجات آب پرتقال

اسانس پوست پرتقال که در صنایع مختلف به عنوان طعم دهنده استفاده می شود، به طور معمول دارای ثبات فیزیکی شیمیایی و حلالیت کمتری در آب است. در این تحقیق، تاثیر ریزپوشانی بر ویژگی های اسانس حاصل از پوست پرتقال رقم تامسون مورد بررسی قرار گرفت.

ابتدا پوست پرتقال در دمای 35 درجه سلسیوس به مدت 19 دقیقه تحت فراصوت در فرکانس 20 کیلو هرتز، با شدت 60 درصد قرار گرفت و سپس توسط دستگاه کلونجر اسانس آن استخراج شد. اسانس استخراج شده با استفاده از محلول های تهیه شده از بتاسیکلودکسترین و کازیینات سدیم در غلظت های 5 و 10% در آب، به روش خشک کردن انجمادی ریزپوشانی شد. سپس راندمان تولید، رطوبت، اندازه قطر ذرات، دانسیته توده، دمای انتقال شیشه ای، ترکیبات فنلی و قدرت گیرندگی رادیکال آزاد، ریزساختار و سینیتیک پایداری ریزکپسول ها تعیین شد. نتایج با استفاده از طرح آماری کاملا تصادفی در 3 تکرار تجزیه شد. میانگین ها در سطح 05/0 با آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شد.

نتایج نشان داد که ویژگی های ریزکپسول های تهیه شده با دیواره بتاسیکلودکسترین به جز دانسیته توده بالاتر از ویژگی ریزکپسول های تهیه شده با دیواره کازینات سدیم بود (p<0.05). رطوبت و راندمان ریزکپسول ها با افزایش غلظت بتاسیکلودکسترین افزایش اما با افزایش غلظت کازینات سدیم کاهش یافت. با افزایش غلظت هر دو دیواره دانسیته توده افزایش و دمای انتقال شیشه ای و قدرت گیرندگی رادیکال آزاد کاهش یافت. نتایج حاصل از تعیین ریزساختار نشان داد که ریزکپسول های حاوی بتاسیکلودکسترین به شکل کروی، دارای تورفتگی و خلل و فرج زیاد و ریزکپسول های حاوی کازیینات سدیم دیواره ای نازک و یکنواخت بدون خلل و فرج بود. نتایج حاصل از بررسی پایداری ریزکپسول ها حاکی است که در طول نگهداری با افزایش رطوبت نسبی، مقدار DPPH افزایش و با افزایش دما از 4 تا 25 درجه سلسیوس کاهش یافت.

ریزکپسول های اسانس تهیه شده با دیواره بتاسیکلودکسترین با غلظت 10 %، دارای خصوصیات فیزیکی-شیمیایی بهتری نسبت به سایر دیواره ها بودند.