برهم کنش هلیکوباکتر پیلوری و اتوفاژی: یک مکانیسم محتمل درگیر در سرطانزایی معده

هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی است که در بافت معده بیش از نیمی از جمعیت جهان استقرار یافت می شود و اصلی ترین عامل خطر برای ایجاد سرطان معده است. هلیکوباکتر پیلوری به عنوان شایع ترین پاتوژن باکتریایی در انسان می باشد و ارتباط معناداری بین عفونت هلیکوباکتر پیلوری و سرطان معده وجود دارد. اتوفاژی یک فرآیند حفاظتی مورد استفاده توسط سلول های یوکاریوتی برای حفظ هوموستازی سلول و دفاع در برابر حمله میکروب های پاتوژن است. هلیکوباکتر پیلوری می تواند موجب القای فرایند اتوفاژی در سلول های اپیتلیال معده و فاگوسیت های حرفه ای همچون ماکروفاژ ها و سلول های دندریتیک شود. پروتین های بازدارنده تومور مانند فسفاتازها، هومولوگ تنسین، P53 و پروتین رتینوبلاستوما با اثر مثبت موجب تنظیم اتوفاژی می شوند، در مقابل ترکیبات انکوژن از قبیلBCL-2  و مسیرهای AKT/TOR نقش بازدارندگی در فرآیند اتوفاژی دارند. با این وجود، ارتباط بین تنظیم اتوفاژی و فرآیند تومورزایی همچنان ناشناخته است. در هنگام عفونت هلیکوباکتر پیلوری و پس از القای اتوفاژی، باکتری می تواند از طریق تنظیم کاهشی پروتین های اتوفاژی از این فرآیند فرار و یا این که باکتری از اتوفاگوزوم به عنوان محل مناسبی برای بقای داخل سلولی استفاده کند. همچنین، اتوفاژی می تواند منجر به بقای سلولی یا مرگ سلولی در هنگام سرطان معده شود. در نتیجه، نقش عفونت هلیکوباکتر پیلوری در القا و یا مهار فرآیند اتوفاژی و تاثیر آن بر مسیرهای مرتبط با سرطان زایی معده یک موضوع مورد بحث است که نیازمند مطالعات بیشتر به منظور درک برهم کنش های  میکروب و اتوفاژی می باشد.