مقایسه تعادل ایستا و پویا با آزمون غربالگری عملکردی در پیش بینی بروز آسیب های اندام تحتانی درمیان هندبالیست های مرد دانشگاهی

شناسایی ریسک فاکتور ها و تعیین نقش آنها در آسیب های ورزشی یکی از مهمترین اقدامات پیشگیرانه می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قابلیت پیشبینی تعادل ایستا و پویا با نمره آزمون غربالگری عملکردی در وقوع صدمات اندام تحتانی درمیان هندبالیستهای مرد دانشگاهی بود.

تحقیق حاضر از نوع مطالعات آینده نگر پیشبینانه بود. جامعه آماری تحقیق شامل مردان هندبالیست دانشگاهی در دامنه سنی 18 تا 25 سال بود که تعداد 50 ورزشکار به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا از تست ایستادن یک پای لک لک و برای تعادل پویا از تست وای و برای عملکرد حرکتی از تست غربالگری حرکات عملکردی استفاده شد. همچنین برای ثبت آسیب از فرم گزارش آسیب استفاده شد. نمونه های تحقیق در طی یک فصل پیگیری شدند. از نمودار ROC و آزمون رگرسیون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

طبق یافته‌های تحقیق، متغیرهای تعادل ایستا، تعادل پویا و آزمون غربالگری عملکردی، تفاوت معناداری بین دو گروه هندبالیست‌های آسیب‌دیده و بدون آسیب داشتند و در کنار هم از لحاظ آماری سهم معناداری در طبقه‌بندی هندبالیست‌های آسیب‌دیده و بدون آسیب داشتند (p <0.001). همچنین بررسی ضرایب متغیرهای پیش‌بین نشان می‌دهد که آزمون والد برای متغیر آزمون غربالگری عملکردی از لحاظ آماری معناداری می‌باشد و به طور معناداری در توانایی پیش‌بینی مدل و وقوع آسیب سهم دارد (p=0/045).

با توجه به نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر متخصصین امدادگر ورزشی و همچنین مربیان رشته هندبال از تعادل ایستا و پویا با نمره آزمون غربالگری عملکردی جهت پیشگیری از آسیب های این رشته ورزشی استفاده کنند.