بررسی بالا آوردن اندام تحتانی در پیشگیری از هیپوتنشن مادری بعد از بی حسی نخاعی در سزارین الکتیو؛ یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسویه کور

 افت فشارخون، یک عارضه شایع در بی حسی نخاعی حین سزارین است که درمان های موجود این عارضه را کاملا برطرف نمی سازد. با توجه به سهولت و کم عارضه بودن این روش، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بالا آوردن اندام تحتانی بر کاهش انسیدانس هیپوتانسیون انجام شد.

این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 99-1398 بر روی 101 زن باردار کاندید سزارین تحت بی حسی نخاعی در بیمارستان فاطمیه دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه مداخله (بالا آوردن پاها پس از بی حسی) و شاهد (بدون بالا آوردن پا) تخصیص داده شدند. پس از شروع بی حسی و در زمان های مختلف، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، بروز هیپوتانسیون، وقوع تهوع و استفراغ و برادیکاردی و مقدار مصرف آتروپین و افدرین در دو گروه ثبت و مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آماری تی مستقل و آزمون مربع کای صورت گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

اختلاف معنی داری از نظر میانگین فشار سیستولیک و دیاستولیک و تعداد ضربان قلب در زمان های مختلف بین دو گروه مشاهده نشد (05/0<p) و فقط میانگین فشار دیاستولیک در دقیقه 25 در گروه مداخله پایین تر از گروه کنترل بود (05/0≥p). وقوع تهوع و استفراغ در گروه مداخله همواره کمتر از گروه کنترل بود، ولی تفاوت دو گروه معنی دار نبود (05/0<p). میزان وقوع هیپوتانسیون در گروه مداخله 54% و در گروه کنترل 8/60% بود، ولی تفاوت دو گروه معنی دار نبود (5/0=p).

بالا آوردن پا پس از بی حسی نخاعی، تاثیر چشم گیری در اندکس های همودینامیک از جمله وقوع هیپوتانسیون ندارد.