تعیین ضریب تبدیل شال - زوج تحت پوشش باروری برای سه روش پیشگیر از بارداری (کاندوم، توبکتومی، وارکتومی) در شیراز 1378

برنامه های تنظیم خانواده در جمهوری اسلامی ایران با محدودیت منابع مواجهند لذا ارزشیابی فعالیت های تنظیم خانواده به منظور تعیین میزان نیل به نتایج بسیار مهم است که ساده ترین روش برای اندازه گیری برون داد این فعالیت ها با استفاده از سال زوج تحت پوشش باروری است.

این مطالعه به منظور تعیین ضریب تبدیل سال - زوج تحت پوشش باروری برای سه روش پیشگیری از بارداری (کاندوم، توبکتومی و وازکتومی) انجام پذیرفت.

در این مطالعه، 300 نفر از کاربران روش کاندوم، 290 نفر از خانم های مورد انجام توبکتومی و 290 نفر خانمی که همسرانشان مورد وازکتومی قرار گرفته بودند به طور تصادفی از مراکز بهداشتی و درمانی شهر شیراز انتخاب شده و در مورد کاندوم، متوسط تعداد دفعات مقاربت در ماه و در مورد روش های توبکتومی و وازکتومی سن زن در هنگام استفاده از روش جلوگیری از بارداری دائمی ثبت و سپس ضریب تبدیل سال زوج تحت پوشش باروری محاسبه گردید.

در این مطالعه ضریب تبدیل کاندوم 0.012، ضریب توبکتومی 9.82 و ضریب تبدیل وازکتومی 10.79 محاسبه شد. متوسط تعداد فرزندان زنده در کاربران وازکتومی 0.52 + 4.8 و در کاربران توبکتومی 0.76 + 5.21 بود و میزان تحصیلات استفاده کنندگان وازکتومی از استفاده کنندگان توبکتومی به طور معنی داری بالاتر بود (p<0.05).

ضریب تبدیل روش های دائمی جلوگیری از بارداری نسبت به ضریب پیشنهادی ویشیک (12) کمتر است و این روش ها محافظت کمتری ایجاد می کنند. با توجه به اهمیت سن انجام این روش ها در میزان محافظت ایجاد شده توسط آنها باید روش های جلوگیری از بارداری دائمی در سنین پایین تری انجام پذیرد تا محافظت مورد انتظار را ایجاد کند. ضریب تبدیل کاندوم نسبت به ضریب تبدیل ویشیک (0.01) بالاتر است.