فراوانی ژن های مقاوم به فلوروکینولون ها در جدایه های بالینی پسودموناس آئروجینوزا با منشاء پلاسمیدی جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان

تولید پروتیین های مقاومت کینولونی وابسته به پلاسمید، مشکل عدیده ای در درمان عفونت ها می باشد ولی تاثیر این پروتیین ها در مقاومت آنتی بیوتیکی به قدر کافی بررسی نشده است. لذا این مطالعه با هدف تعیین فراوانی وجود این ژن ها در جدایه های بالینی پسودموناس آیروجینوزا در بیمارستان الزهرا(س) اصفهان انجام گرفت.

این مطالعه ی مقطعی در سال 1398 و 1399 در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انجام گرفت. 100 نمونه که از نظر کشت پسودموناس آیروجینوزا مثبت بودند، از نظر وجود ژن qnrA ، qnrB و qnrS با روش (Polymerase chain reaction) PCR بررسی شده و فراوانی وجود این ژن ها بر حسب بخش بستری و منبع نمونه تعیین گردید.

از بین 100 نمونه پسوموناس آیروجینوزای بررسی شده، 56 مورد (56 درصد) حداقل واجد یک ژن qnr بودند. 13 مورد از این نمونه ها حاوی دو ژن و یک مورد حاوی سه ژن qnr بود. فراوانی نوع ژن بر حسب بخش، اختلاف معنی دار داشته (001/0 > P) ولی تعداد ژن بر حسب بخش، اختلاف معنی دار نداشت (57/0 = P). فراوانی qnrA در تمامی نمونه ها بیشتر از نوع qnrB و qnrS بود ولی نوع ژن بر حسب محل نمونه برداری تفاوت معنی دار نداشت (36/0 = P). همچنین فراوانی تعداد ژن مشاهده شده بر حسب منبع نمونه، اختلاف معنی دار نداشت (98/0 = P).

یافته های مطالعه ی حاضر نشان داد، فراوانی ژن های qnr در نمونه های مقاوم به فلوروکینولون ها (PMQR) در پسومودوموناس آیروجینوزا بالا بوده و این عامل می تواند منجر به مقاومت ضدمیکروبی پیش رونده در بخش های مختلف بیمارستانی گردد. لذا به نظر می رسد، توسعه تجویز منطقی آنتی بیوتیک در بیماران بستری، تاثیر قابل قبولی در کنترل گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی باشد.