واکاوی تطبیقی جامعه شناسانه تقدم و تاخر سرمایه های زن در رمانهای رویای تبت (فریبا وفی) و دفترچه ممنوع (آلبا دسس پدس) (بر اساس نظریه سرمایه پیر بوردیو)

 تحلیل جامعه شناسی انواع سرمایه ها را در آرای تیوری‌پردازانی همچون بوردیو میتوان دید. در تعریف بوردیو علاوه بر سرمایه اقتصادی انواع دیگر سرمایه نیز اهمیت بسزایی دارد که عبارت است از: سرمایه فرهنگی، اجتماعی، نمادین و اقتصادی. این مقاله با نگاهی به سرمایه های شخصیتهای زن در رمانهای «رویای تبت» از فریبا وفی و «دفترچه ممنوع» از آلبا دسس‌پدس، به بررسی تطبیقی میزان اثر‌گذاری تقدم و تاخر سرمایه ها بر یکدیگر در واکاوی سرمایه های زن میپردازد.

 این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

 این مقاله نشان میدهد در مقایسه جامعه شناسی و با تکیه بر عنصر سرمایه این دو اثر‌، کنشگریهای سرمایه های شخصیت زنان چگونه بروز و ظهور میکند. نتیجه پژوهش در قیاس بین سرمایه های راوی دو رمان، تقدم سرمایه های فرهنگی زنان رمان رویای تبت را نسبت به رمان دفترچه ممنوع برملا میسازد که سرمایه متاخر اقتصادی (در سایه و حمایت مردان، بصورت حقوق یا ارثیه) و نمادین (یعنی عشق و احترام به ساحت مادری) را به شکلی کمرنگ برای آنها رقم میزند.

 در حوزه سرمایه اجتماعی نیز زنان دو رمان از تنها سرمایه متقدم اجتماعی (روابط همسری و مادری) برخوردارند که بازتولید مثبتی ندارد و شخصیت اصلی رمان رویای تبت، این سرمایه اندک را نیز ازدست میدهد و بجای آن سرمایه نمادین متقدم عشق را کسب میکند. ازآنجاکه در رمان وفی دو شخصیت شیوا و شعله از سرمایه فرهنگی و اجتماعی نسبتا بالایی برخوردارند، در قیاس با رمان دسس‌پدس در بررسی تقدم سرمایه ها، سرمایه اجتماعی و نمادین بیشتری را بازتولید میکنند؛ درحالیکه در رمان دسس‌پدس در برخورداری از انواع سرمایه ها، سرمایه متقدم آنها (سرمایه فرهنگی واجتماعی) کمرنگی است که به بازتولید مثبتی نمی‌انجامد.‌ بررسیها نشان میدهد وجود سرمایه متقدم فرهنگی و اجتماعی از عوامل مهم افزایش سرمایه متاخر نمادین و بدنبال آن سرمایه های اقتصادی متاخر است.