تاثیر ازن و ذغال فعال بر پاتولین در کنسانتره سیب

مایکوتوکسین، یک مشکل اصلی برای سلامت انسان به خصوص در صنعت آب میوه و کنسانتره می باشد. استاندارد جهانی پاتولین در آب میوه ها در حدود 50 ppb می باشد. بررسی ها نشان می دهد که استفاده از روش های مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی می تواند مقدار پاتولین را کاهش دهد. در همین راستا، میزان مایکوتوکسین پاتولین در نمونه های کنسانتره سیب و کاهش آن به وسیله ازن، زغال فعال و اثر توام آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه تاثیر جداگانه هر دو عامل از آزمون تجزیه واریانس یک طرفه ، برای مقایسه اثر توام از آزمون تجزیه واریانس دو طرفه  و مقایسه میانگین از آزمون توکی در سطح احتمال 5 درصد استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بین افزایش غلظت زغال فعال و همچنین مدت زمان ازن دهی رابطه مستقیم وجود دارد بیشترین میزان کاهش پاتولین در غلظت 2/0 گرم زغال فعال و 9 دقیقه ازن دهی به دست آمد، همچنین در بررسی اثر توام غلظت های زغال فعال و زمان های ازن دهی نتایج نشان داد بین دو متغیر اثر متقابل وجود دارد ((P= 0.006 و در زمان 8 دقیقه ازن دهی با غلظت 5/1 گرم زغال فعال بیشترین کاهش پاتولین مشاهده گردید. بررسی حاضر نشان داد با به کارگیری گاز ازن به همراه زغال فعال می توان در کارخانجات تولید آب میوه و کنسانتره میزان پاتولین را در حد قابل قبولی کاهش داد و با روش های مناسب کشاورزی (GAP) گامی موثر در سلامت جامعه و صادرات آب میوه و کنسانتره برداشت.کلیدواژه ها: مایکوتوکسین، پاتولین، ازن، زغال فعال، کنسانتره سیب