الگوی فصلی خودکشی در شهرستان بوشهر طی سال های 1388 تا 1392

خودکشی و اقدام به خودکشی پدیده های پیچیده روانی هستند که تحت تاثیر متقابل عوامل فردی و محیطی قرار دارند. از میان عوامل محیط، شرایط آب و هوایی مرتبط با تغییر فصول می تواند بر روی این دو پدیده موثر واقع شود. از آنجایی که مطالعات به عمل آمده در این زمینه محدود به کشورهای غربی بوده است، هدف مطالعه حاضر بررسی الگوی فصلی خودکشی و اقدام به خودکشی در استان ایلام انتخاب گردیده است.

داده های مطالعه حاضر مربوط به نظام جامع ثبت اطلاعات موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان بوشهر است که در فاصله سال های 1388 تا 1392 به مرحله اجرا در آمده است. در این نظام جامع ثبت اطلاعات، موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان با ذکر مشخصات دموگرافیک هر مورد با زمان رخداد حادثه ثبت گردیده است.

در فاصله سال های مورد بررسی، 296 مورد خودکشی در شهرستان بوشهر رخ داده است. بررسی توزیع فراوانی این موارد بر حسب فصل نشان می دهد که بیشترین موارد خودکشی 134 نفر (27/45) در فصل تابستان و در فصل بهار67 نفر (63/22) رخ داده است که این اختلافات از نظر آماری معنی دار بوده است.

 در شهرستان بوشهر مانند بسیاری از کشورهای دیگر موارد خودکشی و اقدام به خودکشی بیشتر در فصول بهار و تابستان اتفاق می افتد. نتایج مطالعه حاضر مبین آن است که سازمان های بهداشتی و درمانی موجود در منطقه بایستی به خصوص قبل از شروع فصول بهار و تابستان برنامه مناسبی برای مقابله با این دو پدیده داشته باشند.