عفونت های باکتریایی مرتبط با COVID-19 و تاثیر بسیاری از آنتی بیوتیک های رایج در درمان این عفونت ها

  عفونت های همزمان شناسایی نشده در بیماران کووید-19 ممکن است عواقب بالینی جدی از جمله افزایش بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر داشته باشد. مطالعه حاضر روی 455 بیمار مبتلا به بیماری همه گیر کرونای جدید که از فوریه 2021 تا مارس 2021 به مدت یک ماه در سالن های قرنطینه در دیوانیه عراق بستری شده بودند، انجام شد. هدف از این مطالعه بررسی عفونت های باکتریایی ثانویه مرتبط با این بیماری بود. ویروس و تاثیر استفاده از برخی آنتی بیوتیک های رایج مانند آزیترومایسین، بتالاکتام، سیپروفلوکساسین و سفتریاکسون.

  نمونه های خلط از تمامی بیمارانی که هفت روز پس از تایید آلودگی به ویروس، تستCOVID-19 (Real-Time PCR) مثبت داشتند، جمع آوری شد. نمونه ها روی گروهی از محیط های کشت رگه گذاری شدند، سپس به کشت های خالص منتقل شدند و تشخیص داده شدند و حساسیت آن ها به آنتی بیوتیک ها با استفاده از تکنیک سیستم فشرده Vitek-2 تعیین شد.

  بر اساس یافته ها، دو سویه مقاوم به متی سیلین و استافیلوکوکوس اوریوس حساس با درصد 85 درصد شایع ترین گونه جداشده و پس از آن سودوموناس آیروژینوزا با 78 درصد، علاوه بر استرپتوکوکوس نومونیا 60 درصد، اسینتوباکتر بومانی 64 درصد و لژیونلا نوموفیلا 60 درصد بودند.. همچنین قارچ های زیادی مشاهده شد. اکثر سویه های جداشده به آنتی بیوتیک های مورد استفاده در این مطالعه مقاوم بودند.

  این مطالعه به این نتیجه رسید که این آنتی بیوتیک ها هیچ نقشی در درمان عفونت ندارند. با این حال، ممکن است به ظهور گونه های MDR جدید مقاوم به چند دارو کمک کند، که منجر به افزایش نرخ مرگ و میر می شود. همچنین مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک ها ممکن است منجر به افزایش مرگ و میر شود.