رشد اخلاقی (مطالعه موردی اخلاق اجتماعی) از منظرامام علی(علیه ‎السلام)

اخلاق یکی از دغدغه های همیشگی جوامع بوده است. نگرانی از افت و خیز اخلاق و میزان پایبندی به اصول اخلاقی و نتایج ناگوار آن، سبب شده است حجم عظیمی از گفتارها و مکتوبات متفاوت، درباره این مولفه بنیادین انسانی شکل بگیرد.

مطالعه مقایسه ای میان این رویکردها و تفاوت در نگاه ها، نشان می دهد موضوع اخلاق و رشد اخلاقی، واجد جنبه های کثیری است که هر یک از آنان در جای خود مهم و اساسی است. برخی از آنان به مبادی اخلاق و بنیان های نظری و مفاهیم اخلاق پرداخته اند. برخی دیگر به پیامدها و آثار فردی و اجتماعی، عدم رعایت موازین اخلاقی توجه کرده اند. این مقاله به روش اسنادی (کتابخانه ای) و با بهره گیری از سخنان امیرالمومنین(ع) انجام شده است.

نتایج حاکی از آن است که از دیدگاه امام علی(ع) در هر جامعه آدمیان در عین استقلال، هویت و روح جمعی دارند و اصالت هم با فرد است و هم با جمع. در چشم انداز علی(ع)، انسان در هر شرایطی مسیول است و هیچ‎گاه انسان را شرطی شرایط تلقی نمی نماید.

براساس نتایج حاصل از این پژوهش به این نتیجه می رسیم که سبک زندگی امام علی(ع) یکی از بهترین و با ارزش‎ترین الگوهای زندگی است که در خود، بهترین شاخصه های برخورد با دیگران را به ‎همراه دارد. یکی از زیباترین ابعاد زندگی امام علی(علیه‎السلام) شیوه زندگی اجتماعی(اخلاق اجتماعی) ایشان است.