برنامه ریزی بهینه تولید برای واحدهای تولید پراکنده در یک ریزشبکه هیبریدی بر اساس شاخص ترکیبی جذابیت و انتشار آلاینده

با توسعه واحدهای تولیدپراکنده، استفاده از ریزشبکه های هیبرید درکنار سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی، آینده صنعت برق را دچار دگرگونی کرده است. ریزشبکه ها درکنار مزایای متعددی که به همراه دارند، در صورت عدم برنامه‌ ریزی صحیح می‌توانند شاخص‌های امنیت، قابلیت اطمینان، پایداری و سایر شاخص‌های شبکه را تضعیف کنند. در این مقاله به منظور برنامه‌ ریزی بهینه تولید واحدهای تولید پراکنده و برنامه ‌ریزی شارژ و دشارژ سیستم ذخیره‌ساز از نوع باتری در یک ریزشبکه هیبرید، یک شاخص جذابیت جدید تعریف شده است. همچنین میزان انتشار گازهای آلاینده واحدهای تولیدی به عنوان شاخص دوم در نظر گرفته شده و در کنار شاخص پیشنهادی، یک مسیله بهینه ‌سازی دو هدفه را تشکیل می‌دهد. برای حل این مسیله بهینه‌سازی که از نوع غیرخطی و غیرمحدب است، الگوریتم بهینه‌سازی ژنتیک رتبه‌بندی غیرغالب نوع 2 (NSGA-II) مورداستفاده قرارگرفته است. قابلیت این الگوریتم در گریز از تله پاسخ‌های محلی و سرعت همگرایی بالا دلیل استفاده از آن است. به منظور مقایسه بیشتر، الگوریتم بهینه‌سازی انبوه ذرات کوانتومی (QPSO) هم که یک روش حل مسایل چند هدفه سنتی است، پیاده‌سازی شده است. عملکرد هر دو الگوریتم در حل مسیله بهینه‌سازی پیشنهادی روی یک ریزشبکه هیبرید استاندارد تست شده است. نتایج حاصل نشان‌دهنده سرعت همگرایی بالاتر و عملکرد بهتر الگوریتم NSGA-II ازنظر بهینگی پاسخ نهایی است.