سیر تحول تطبیق در تفاسیر اهل سنت

«تطبیق» با معادل هایی نظیر: «موازنه»، «مقارنه» و «مقایسه» بکار رفته است. در شیوه «تطبیق» و «مقایسه» دو یا چند دیدگاه یا مکتب در مورد موضوعی خاص که با یکدیگر سنخیت دارند، مورد بررسی و نقادی قرار گرفته تا وجوه اشتراک و اختلاف آنها مشخص شده و برتری ها و ضعف های هر یک هویدا شود و در نهایت اولویت یکی بر دیگری به اثبات رسد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که تا قبل از قرن دوم در تفاسیر اهل سنت اثری از تطبیق دیده نمی شود بلکه احادیث و روایات مورد قبول صحابه و تابعین بدون در نظر گرفتن دیدگاه مخالف، نقل شده است. در قرن چهارم با شکل گیری مذاهب دیگر و رشد آن نظیر معتزله، برخی تفاسیر در حد جمع آوری نظرات و آراء (موازنه و مقارنه) پیش رفته سپس با شدت گرفتن تحولات سیاسی و اجتماعی، فرصتی برای نقد و بررسی و ابراز نظرات (مقایسه) پیدا شد. این پژوهش، روش توصیفی و تحلیلی را بکار برده و در مسیر تحولات تطبیق و توسعه ی معنایی آن به نکته ی مهم نوفهمی دست یافته است.