ارزیابی آزمون آزمایشگاهی فزاینده متناوب در سنجش شاخص های فیزیولوژیک بازیکنان فوتبال

با توجه به ماهیت تناوبی بازی فوتبال، هدف پژوهش حاضر ارزیابی شیوه اجرای متناوب آزمون آزمایشگاهی فزاینده در سنجش شاخص های فیزیولوژیک بازیکنان فوتبال بود.

18 فوتبالیست جوان (سن: 78/0±78/16 سال، وزن: 44/9±33/61  کیلوگرم، قد: 75/6±177 سانتی متر) داوطلبانه در پژوهش شرکت نموده و دو آزمون فزاینده آزمایشگاهی با فاصله زمانی 48 ساعت روی دستگاه نوار گردانHP Cosmos   و سپس آزمون میدانی بانگسبو را اجرا کردند. عوامل قلبی-تنفسی آزمودنی ها توسط دستگاه گاز آنالایزر مدل metalyzer3b و لاکتات خون شرکت کنندگان قبل و بعد از آزمون ها با دستگاه لاکتومتر مدل Scout  اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها با آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تی زوجی و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنا داری 05/0p≤ انجام گردید.

بین عوامل فیزیولوژیک آزمون های پیوسته و متناوب هیچ گونه تفاوت معنا داری وجود نداشت؛ اما بین مسافت پیموده شده در دو آزمون تفاوت معنا دار مشاهده گردید (031/0=p). عملکرد آزمون میدانی بانگسبو با اکسیژن مصرفی بیشینه آزمون فزاینده متناوب ارتباط مثبت معنا دار نشان داد (011/0=p  ,64/0=r). بین عملکرد آزمون میدانی بانگسبو با عملکرد آزمون فزاینده متناوب، همبستگی مثبت معنا دار وجود داشت (018/0=p ,62/0=r). 

وجود همبستگی مثبت معنا دار بین اکسیژن مصرفی بیشینه آزمون متناوب و عملکرد آزمون بانگسبو، بالاتر بودن مسافت پیموده شده در آزمون متناوب و همبستگی مثبت معنا دار بین عملکرد آزمون میدانی بانگسبو با مسافت طی شده در آزمون فزاینده متناوب می تواند به علت مشابهت آزمون فزاینده متناوب با ماهیت تناوبی فعالیت فوتبال و دلیلی بر رعایت ماهیت فعالیت ورزشکار به هنگام تعریف آزمون فزاینده باشد.