استفاده از شیوه ی نوین اخذ عوارض پسماندهای ساختمانی در راستای مدیریت و کاهش پسماندهای ساختمانی

روزانه حدود 50 هزار تن پسماندهای ساختمانی و عمرانی در شهر تهران تولید می شود که این مقدار حدود 7 برابر پسماندهای خانگی می باشد. با توجه به این که حجم پسماندهای عمرانی در برابر پسماندهای ساخت و ساز و تخریب بسیار ناچیز بوده و آوار و نخاله های ساختمانی ناشی از صنعت ساختمان و صدور پروانه های تخریب و نوسازی، حجم اصلی این گونه پسماند را تشکیل می دهد، لذا در صورت مدیریت تخریب ساختمان های قدیمی و استفاده مجدد و مناسب از مصالح ناشی از تخریب، علاوه بر حفظ منابع طبیعی و محیط زیست، سبب درآمدزایی و اشتغال زایی می گردد. در این پژوهش، ابتدا بهترین روش مدیریتی "تخریب ساختمان ها" در شهر تهران بر اساس تکنیک تحلیل سلسله مراتبی (AHP) با دیدگاه توسعه پایدار شهری بررسی شد. سپس شیوه یارانه و مجازات برای پرداخت عوارض پسماند ساختمانی ناشی از انواع روش های تخریب ساختمان ها پیشنهاد گردید که در اثر اجرای این طرح، سازندگان به دلیل معافیت ها و عوارض پسماند کم تر، به روش های تخریب با نخاله های ساختمانی کم تر راغب گشته و از روش های تخریب با نخاله های ساختمانی بیش تر، به دلیل جرایم و عوارض پسماند بیش تر پرهیز خواهند کرد. نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که ارزش وزنی معیار اقتصادی (0.528)، معیار زیست محیطی (0.333) و معیار اجتماعی- فرهنگی (0.140) بود. بالا بودن ارزش وزنی معیار اقتصادی، نشانگر اهمیت آن در بین سازندگان بوده و از این گزینه جهت مدیریت و کاهش پسماندهای ساخت و ساز و تخریب استفاده گردید و با استفاده از تجارب و نتایج علمی و عملی به دست آمده در سایر کشورها، شیوه یارانه و مجازات انتخاب و پیشنهاد شد.