اثر رژیم غذایی پرچرب در دوران بارداری و شیردهی بر غلظت پایه کورتیکوسترون پلاسما در زاده های نر شش هفته ای موش صحرایی

مصرف رژیم غذایی پرچرب، به عنوان یک استرسور، در دوران بارداری و شیردهی می تواند برنامه ریزی سیستم نورواندوکرین را تغییر دهد و موجب بروز اثرات پایدار نامطلوب متابولیک و رفتاری در دوره های بعدی زندگی شود. در مطالعه حاضر اثر  مصرف رژیم غذایی پرچرب در دوران بارداری- شیردهی بر غلظت پایه کورتیکوسترون پلاسما در زاده های بالغ نر موش صحرایی بررسی شد.  این مطالعه در سال 1398 در گروه فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.

در این مطالعه تجربی مادران از شروع بارداری تا پایان شیردهی رژیم های غذایی پرچرب و معمولی دریافت کردند. زاده های نر در پایان شیرخوارگی، براساس رژیم غذایی مادر در دو گروه رژیم غذایی پرچرب (HFD) و معمولی (ND) قرار گرفتند (6 سر در هر گروه براساس مطالعات گذشته) و تا شش هفتگی رژیم غذایی معمولی دریافت کردند. سپس وزن بدن زاده ها با تراوزی دیجیتال اندازه گیری و خون گیری از دم جهت تعیین غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون با استفاده از کیت الایزای کورتیکوسترون انجام شد. آنگاه غدد آدرنال حیوانات خارج و با ترازوی دیجیتال توزین گردید.  نتایج با استفاده از آزمون مستقل  t آنالیز شد.

در مقایسه با زاده های گروه ND، غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون در زاده های گروه HFD (13/0±11/2) (01/0 <p) بیشتر و وزن بدن این زاده ها (37/2 ± 8/114) (01/0 <p) کمتر بود. در حالیکه، وزن غدد آدرنال این زاده ها (80/2 ±25/28) تفاوت معنی داری با زاده های گروه ND (68/1 ±52/29)  نداشت. افت نمونه در هیچیک از گروه های مورد مطالعه وجود نداشت.

به نظر می رسد، با توجه به عدم تغییر وزن غدد آدرنال در زاده های گروه HFD، افزایش غلظت پلاسمایی پایه کوتیکوسترون در این زاده ها به دلیل اختلال در کلیرانس کورتیکوسترون است.