پیش بینی شاخص کیفی اکسیژن محلول تالاب با استفاده از مدل سیستم استنتاج تطبیقی عصبی فازی (مطالعه موردی: تالاب چغاخور)

تالاب ها به سبب ارایه خدمات گوناگون به جوامع بشری یکی از مهم ترین اکوسیستم های موجود در طبیعت بوده و از ارزش زیادی برخوردارند. اما بر اثر وقوع خشکسالی های پی در پی و همچنین سو مدیریت در بهره برداری از این زیست بوم ها، این اکوسیستم های ارزشمند در خطر نابودی قرار گرفته اند. از همین رو، در راستای حفظ و بهره برداری خردمندانه از این زیست بوم های با ارزش، در پژوهش حاضر به ارزیابی وضعیت سلامت تالاب چغاخور که جزء مهم ترین تالاب های ایران بوده و در کنوانسیون رامسر نیز به ثبت رسیده، با استفاده از روش ماتریسی پرداخته شده است. همچنین در این پژوهش با استفاده از داده های ثبت و ذخیره شده در طی دو سال 96 و 97، توانایی مدل FCM-ANFIS در پیش بینی پارامتر اکسیژن محلول (DO) با استفاده رسانایی الکتریکی آب، دمای آب، رطوبت هوا، دمای هوا و عمق آب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله از مطالعات میدانی و امتیازدهی ماتریسی تالاب چغاخور حاکی از آن است که این تالاب در وضعیت D قرار دارد، بدین معنی که اکوسیستم تالاب دچار دگرگونی شده و مقدار زیادی از گونه های محلی از بین رفته اند و بایستی اقدامات جدی در راستای بهبود شرایط صورت پذیرد. همچنین خروجی مدل FCM-ANFIS اجرا شده بر روی تالاب چغاخور حاکی از عملکرد قابل قبول این مدل در پیش بینی میزان اکسیژن محلول با توجه به مقادیر بالای پارامترهای ارزیابی و میزان کم خطا (برای بهترین مدل، 0.92 =DC و 0.07 =RMSE) می باشد.