ناتوی فرهنگی

بررسی پیشینه، زمینه، علل، اهداف، شیوه ها، ابزارهای ناتوی فرهنگی و راهکارهای مقابله با آن، موضوع این مقاله بود. گرچه مفهوم ناتوی فرهنگیدر سال 85 از سوی مقام معظم رهبری وضع گردید ولی پیشینه آن به سال 1920 باز می گردد که نفوذ در اراده ها با شیوه هایی مدرن از سوی فولر انگلیسی مطرح شد. با دو قطبی شدن نظام بین الملل ناتوی نظامی، تکنولوژی های برتر و رسانه ها را همراه با صرف هزینه های بسیار سنگین در این راستا به کار گرفت. بازتاب وسیع انقلاب اسلامی ایران در جهان، ارایه ی الگویی موفق از حکومت دینی بویژه با پیشرفت های ایران در علوم استراتژیک ژنتیک، هوا و فضا، هسته ای و دیجیتال، غرب را به تغییر رویکرد ناتو از کارکرد نظامی به کار کرد دو گانه نظامی فرهنگی و تشکیل ناتوی فرهنگی سوق داد که اقدامات غیرانسانی ای چون استحاله فرهنگ دینی و ملی، ترویج خرافات، عرفان و تصوف تخدیری، اباحی گری و لاقیدی، تشدید گرایشان قومی و نژادی، مصرف زدگی و تجمل گرایی و... با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته رسانه ای از کارکردها و شیوه های این پدیده است. برای مقابله با این رویکرد نظام سلطه، جهان اسلام هوشیارا نه باید همه عواملی را که بر آیند شان اتحاد ملی و انسجام اسلامی است را به کار گیرد و اجازه ندهد تا تهدید بیرونی بر نقاط ضعف درونی متمرکز شود. در این راستا خدا محوری، خود باوری و اعتماد به نفس و ایجاد پیوند مستحکم میان اعتقادات، احکام و اخلاق ضرورتی انکار ناپذیر است.