تخمین حداکثر بارش محتمل (PMP) با رویکرد پیش بینی سیل در حوضه آبریز دریاچه ارومیه

سیل یکی از مخاطرات جوی است که خسارات زیادی را در منطقه به بار می آورد. پیش بینی و برآورد سیل همواره مورد توجه آب شناسان بوده است. یکی از شاخص های مهم حداکثر بارش محتمل است و کاربرد مهم آن برآورد و پیش بینی سیل است. هدف این تحقیق برآورد حداکثر بارش محتمل در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و تعیین نقاط سیل خیز می باشد. در این مطالعه از داده های 16 ایستگاه همدیدی و کلیماتولوژی استفاده شده است. دو روش آماری هرشفیلد و حداکثر احتمال و همچنین روش همدیدی برای برآورد حداکثر بارش محتمل بکار گرفته شد. نتایج نشان داد که با وجود همخوانی سه روش به لحاظ مکانی، مقادیر برآورد در سه روش تا حدودی متفاوت بوده است بطوریکه روش آماری حداکثر احتمال، مقادیر بالاتری از برآورد را نسبت به روش آماری هرشفیلد و روش همدیدی ارایه داده است. نقشه های پهنه بندی حاصل از روش های آماری و مقادیر بدست آمده برای هر ایستگاه در روش همدیدی نشان می دهد که جنوب و جنوب غرب حوضه دارای بالاترین حداکثر بارش محتمل و کمترین آن مربوط به شرق حوضه دریاچه بوده است. البته برای مشخص کردن مناطق سیل خیر نیاز به بررسی ناهموای ها و اقلیم هر منطقه نیز هست.