پلیمریزاسیون تمپلیت آنیلین با استفاده از پلی اسید آلی محلول در آب بر پایه کوپلیمر (گلیسیدیل متاکریلات-مالئیک انیدرید)

پلی آنیلین یک پلیمر رسانای ذاتی است که کاربردهای مختلفی در حسگرها، باتری ها، غشاهای جداسازی و محافظ خوردگی فلزات دارد. با توجه به کارایی بالای پلی آنیلین تهیه این پلیمر با خواص بهینه با حفظ رسانایی آن بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است. در این پژوهش، پلی آنیلین با پلیمریزاسیون شیمیایی در حضور یک کوپلیمر اصلاح شده اسیدی به عنوان تمپلیت در نسبت های وزنی مختلف سنتز شد. این تمپلیت از اصلاح کوپلیمر (گلیسیدیل متاکریلات-مالییک انیدرید) با استفاده از سولفانیلیک اسید به دست آمد که یک پلی اسید محلول در آب و دارای گروه های عاملی سولفونیک اسید است. پلیمرهای تهیه شده با استفاده از آنالیزهای تبدیل فوریه مادون قرمز (FT-IR)، میکروسکوپ الکترون عبوری (SEM)، پراش اشعه ایکس (XRD) و آنالیز وزن سنجی حرارتی (TGA) مورد شناسایی قرار گرفتند. الگوهایXRD پلی آنیلین (در حضور HCl) و پلی آنیلین اصلاح شده (در حضور تمپلیت) نشان داد که در اندازه های کریستالی نانو تشکیل شده اند. همچنین با اندازه گیری رسانایی با استفاده از دستگاه چهارنقطه ای مشخص گردید که با پلیمریزاسیون آنیلین در حضور پلی اسید، رسانایی افزایش می یابد (نسبت به پلی آنیلین آندوپه) که نشان می دهد دوپینگ پروتونی در پلی آنیلین توسط پلی اسید سنتز شده اتفاق افتاده است. در نهایت داده های آنالیز حرارتی نشان داد پایداری حرارتی پلی آنیلین دوپه شده با اسید HCl در مقایسه با پلی آنیلین دوپه شده با پلی اسید بیشتر است.