ارزش تشخیصی ایمنوفلورسانس مستقیم برروی نمونه های بیوپسی مخاط و پوست قرارداده شده در فرمالین 10% در مقایسه با نمونه های قرارداده شده در نرمال سالین به عنوان روش استاندارد طلایی در تشخیص گروهی از بیماری های تاولی خودایمن

ایمنوفلورسانس مستقیم (DIF) به عنوان روش استاندارد طلایی در تشخیص بیماری های تاولی خودایمن مطرح است. محیط مورد قبول برای حفظ نمونه های بیوپسی پوست و مخاط، قبل از معاینه دیف نرمال سالین، نیتروژن مایع و محلول میشل است. گاهی پزشکان، نمونه بیوپسی گرفته شده برای دیف را در فرمالین ده درصد قرار می دهند و گاهی نیز به صورت هم زمان درخواست دیف می کنند و فقط یک نمونه مواجهه یافته با فرمالین و فرورفته در پارافین در دسترس است. در این مطالعه معین کردن ارزش تشخیصی دیف روی نمونه های بیوپسی پوست و مخاط مواجهه یافته با فرمالین 10% در مقایسه با نمونه های مشابه مواجهه یافته با نرمال سالین مورد بررسی قرار گرفت.

در 74 بیمار (38 بیمار تاولی و 23 بیمار درماتیت مزمن) که گروه دوم نقش کنترل سالم را داشتند، دو بیوپسی پانچ از کنار ضایعه از پوست یا مخاط انجام شد که یکی در فرمالین 10% گذاشته شد و در پارافین ثابت شد و یکی در نرمال سالین گذاشته شد و DIF روی دو نمونه انجام شد.

حساسیت و ویژگی DIF با IgG، به ترتیب 31 و 100% در پمفیگوس، 15 و 93% در بی پی و با C3، 39 و 100% در پمفیگوس و 7 و 91% در بولوس پمفیگویید بود.

DIF در نمونه های مواجهه یافته با فرمالین نسبت به نرمال سالین در تشخیص پمفیگوس و بی پی کمتر حساس و تقریبا یکسان است؛ به ویژه در بیماران پمفیگوس وقتی فقط یک نمونه مواجهه یافته با فرمالین در دسترس است، سودمند است.