ارزیابی آزمایشگاهی ترک خوردگی حرارتی در قیر و مخلوط آسفالتی اصلاح شده با نانو سیلیکا

اصلاح قیر با استفاده از افزودنی ها یکی از راه های بهبود خصوصیات و مشخصات عملکردی قیر و مخلوط آسفالتی می باشد. نانو مواد ازجمله جدیدترین فناوری هاست، که در علوم مختلف به سرعت در حال پیشرفت است. مزایای فراوان این فناوری سبب گردیده که محققان حوزه روسازی آن را در بهبود خصوصیات مخلوط آسفالتی مورد استفاده قرار دهند. ترک خوردگی حرارتی یکی از متداول ترین خرابی ها در راه ها می باشد. با توجه به وجود ارتباط خرابی خستگی و شیارشدگی در قیر و مخلوط آسفالتی در دماهای میانی و بالا و فقدان مطالعات در زمینه ترک خوردگی حرارتی در دمای پایین، ارزیابی ارتباط بین پارامترهای ترک خوردگی حرارتی در قیر و مخلوط آسفالتی حایز اهمیت می باشد. بدین منظور از تست ریومتر تیرچه خمشی (BBR) برای قیرها و تست نیم دایره خمشی SCB برای آسفالت استفاده شد. هدف این تحقیق بررسی رفتار قیر و مخلوط آسفالتی اصلاح شده با نانو سیلیکا می باشد. نتایج حاکی از بهبود مقاومت مخلوط آسفالتی اصلاح شده با نانواکسید سیلیکا در برابر ترک خوردگی و مدول برجهندگی حدود 6/1 و 4/1 برابر بود. شاخص مرنبط با حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی نیز حدود 7% نسبت به نمونه شاهد افزایش داشت. با این حال نتایج تست قیر حاکی از کاهش عملکرد قیرهای اصلاح شده با نانو سیلیکا در دماهای پایین دارد. نتایج چقرمگی در تست SCB برای مخلوط آسفالتی با نتایج تست BBR در قیر همخوانی دارد. پیوندهای کششی تست FTIR و افزایش سفتی در مخلوط آسفالت از عوامل تاثیرگذار در بهبود رفتار قیرهای اصلاح شده با نانوسیلیکا نسبت به نمونه شاهد می باشد.