مدل یابی ساختاری آسیب پذیری اولیه و ثانویه اختلال سایکوپاتی براساس سیستم های مغزی رفتاری در دانشجویان پزشکی تبریز

 سطح فعالیت سیستم های مغزی رفتاری به عنوان عوامل موثر در بروز یا تداوم رفتارهای سایکوپاتیک در نظر گرفته می شوند. بنابراین هدف پژوهش حاضر مدل یابی ساختاری اختلال سایکوپاتی اولیه و ثانویه براساس سیستم های مغزی رفتاری بود.

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود. تعداد 284 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و مقیاس سایکوپاتی لونسون، کیل و فتیزپاتریک و مقیاس سیستم های مغزی- رفتاری کارور و وایت در آنها اجرا شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS نسخه 24 و LISREL نسخه 80/8 تحلیل شد.

  نتایج نشان داد که سیستم فعال ساز رفتاری با سایکوپاتی اولیه و ثانویه رابطه مثبت و معنی داری و سیستم بازداری رفتاری با سایکوپاتی اولیه و ثانویه رابطه منفی و معنی داری دارد (P <0.01). نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که سیستم فعال ساز رفتاری و سیستم بازداری رفتاری بر سایکوپاتی اولیه و ثانویه نقش موثری دارند (P <0.01). نتایج مدل معادلات ساختاری مدل قابل قبولی را نشان داد (2/df= 2.50، RMSEA= 0.075، CFI= 0.96، NFI= 0.94، GFI= 0.94).

  با توجه به عملکرد سیستم های فعال ساز و بازداری رفتاری می توان صفات یا رگه های شخصیتی پاتولوژیک را قبل از شکل گیری و تثبیت این صفات جهت دهی یا اصلاح نمود.