بررسی رابطه میان فرسودگی شغلی و تاب آوری در کادر پرستاری در زمان شیوع پاندمی COVID-19

پاندمی کووید-19 و پیک های همه گیری فشار مضاعفی بر سیستم درمان وارد می کند، در این بحران تاب آوری کادر پرستاری از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان فرسودگی شغلی و تاب آوری در کادر پرستاری خط مقدم در مناطق پرخطر در زمان شیوع کووید-19 صورت گرفته است.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و جامعه پژوهش آن کادر پرستاری کل ایران است. بر اساس آمار وزارت بهداشت جامعه آماری این پژوهش برابر با 125369 نفر است. در این پژوهش به کمک ابزار پرسشنامه محقق ساخته و با توزیع خوشه ای بین 384 نفر اطلاعات جمع آوری شده است. تجزیه وتحلیل اطلاعات در این پژوهش توسط نرم افزار SPSS و SMART-PLS صورت گرفته است.

بر اساس یافته های مطالعه تمامی اطلاعات گردآوری شده نرمال هستند. نتایج تحلیل عاملی به دست آمده رابطه معنادار معکوس بین تاب آوری و فرسودگی شغلی را نشان می دهد و هم چنین احساس موفقیت فردی به عنوان یکی از گویه های فرسودگی شغلی تاثیر بسزایی در تاب آوری دارد.

لازم است برای افزایش تاب آوری کادر پرستاری در این شرایط به عوامل موثر در فرسودگی شغلی آن ها اهمیت ویژه ای قایل شد و برای کاهش آن برنامه ریزی نمود. در این مسیر می توان با تدوین برنامه های آموزشی و تغییر در سبک ارایه خدمت احساس عدم موفقیت فردی و در نتیجه فرسودگی شغلی را کاهش داد.