مروری بر آسیب های عضلانی - اسکلتی ناشی از تمرینات نظامی، عوامل خطرساز و راهکارهای پیشگیری: مقاله مروری روایتی

از عوامل تاثیر گذار در انجام بهینه ماموریت های نظامی آمادگی جسمانی است. تمرینات بدنی به منظور افزایش آمادگی جسمانی با آسیب های عضلانی اسکلتی همراه است که علاوه بر کاهش کیفیت نحوه انجام وظایف هزینه بسیاری نیز به سیستم درمانی وارد می کند. هدف از این مطالعه شناخت میزان شیوع و نوع آسیب های اسکلتی- عضلانی ناشی از تمرینات نظامی و عوامل خطر ساز آن و در نهایت ارایه راهکارهایی به منظور کاهش آن ها می باشد.

این مطالعه یک پژوهش مروری روایتی است. به منظور جستجوی مقالات مرتبط، کلمات کلیدی military, injury, prevention, skeletal muscle از پایگاه های اطلاعاتی Google Scholar, PubMed, Scopus و مقالات معتبر فارسی بدون محدودیت زمانی استفاده شد.

نتایج حاکی از شیوع بالای آسیب های عضلانی اسکلتی ناشی از آموزش نظامی می باشد. از شایع ترین آن ها می توان از Overuse، Stress fracture، کشیدگی عضلانی و پیچ خوردگی ها بخصوص در اندام تحتانی نام برد. شیوع، نوع و محل آسیب در رسته های مختلف نظامی به دلیل تفاوت در روش تمرینی متفاوت است برای مثال برای مثال در تفنگداران دریایی Stress fracture و Overuse در افراد پیاده نظام Stress fracture شیوع دارد. به طور کلی عوامل خطر ساز آسیب به دو نوع داخلی و خارجی تقسیم بندی می شوند. عوامل خطر ساز داخلی شامل: سن، جنس، سطح آمادگی جسمانی، توده بدنی، خستگی و ساختار بدنی است. عوامل خطر ساز خارجی حمل بار سنگین، کفش، نوع ورزش، سطح زمین، کمبود غذایی و بی خوابی می باشد. به منظور کاهش این عوامل راهکار هایی مانند طراحی تمرین با توجه به سطح آمادگی جسمانی و ساختار بدنی سربازان، استفاده از روش های جدید تمرینی که با آسیب کمتری همراه می باشند، تغذیه و استراحت کافی، آموزش مربیان و کادر درمانی و بهینه سازی تجهیزات نظامی مانند کفش و کوله پشتی را نام برد.

به نظر می رسد تعدیل موفقیت آمیز این عوامل می تواند در کاهش آسیب ها عضلانی اسکلتی و ارتقاء آموزش نیروهای نظامی موثر باشد.