لزوم کاربست سیاست گذاری آینده پژوهانه علم و فناوری در حوزه آب کشور

تحقق سیاست های حوزه آب نیازمند تامل و بازنگری در الزامات علم و فناوری با نگاه آینده پژوهانه است. از این رو ایجاد هرگونه تغییر در حوزه مسایل آب، نیازمند تغییر الگوی مصرف ، آموزش و پژوهش، تولید و انتقال فناوری مناسب و نوآورانه است. دراین راستا توسعه پایدار، تنظیم و ساماندهی تعامل انسان و محیط و تعامل انسان با انسان را در برمی گیرد. همچنین، یکی از مهم ترین ویژگی های قرن حاضر محوریت یافتن «آموزش» در گفتمان های توسعه در کشورهای جهان و سرمایه گذاری وسیع کشورها در آموزش به عنوان قدرتمندترین ابزار تحقق توسعه پایدار در حوزه آب است. از این رو هدف پژوهش حاضر، ارایه چارچوب سیاست گذاری علم و فناوری حوزه آب کشور با نگاه آینده پژوهانه است. روش انجام این پژوهش زمینه ای بوده و از لحاظ راهبردی دارای رویکردی کیفی و با توجه به هدف، پژوهشی کاربردی است. برای گردآوری داده ها از ترکیبی از روش های اسنادی (مطالعات کتابخانه ای) و مصاحبه با خبرگان بهره گرفته شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش «نظریه داده بنیاد» با رویکرد «طرح کلاسیک» گلیسر استفاده شده است. نتیجه تحلیل داده ها طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی، منتج به شناسایی 58 گزاره مقوله ای، 19 مقوله و هفت دسته مقوله شد. این دسته مقوله ها شامل توجه به تغییر اقلیم، نظام فرهنگی، گسترش رشته های بین رشته ای در حوزه آب، اقتصاد نوآوری در حوزه آب، فناوری های آب، آموزش های نیروی انسانی کارآمد و گسترش آموزش های عمومی جهت افزایش سطح دانش جامعه درباره محیط زیست و موضوع آب است.