تنوع گونه ای سن های شکارگر ‏‏(‏Heteroptera‏) در برخی مزارع چغندرقند ‏ایران

تنوع زیستی و توسعه پایدار از اهداف مهم در حفاظت از محیط زیست می باشند که به منظور داشتن تنوع زیستی بالا، شناسایی و حفظ اکوسیستم ها و گونه های جانوری و گیاهی و نیز میکروارگانیسم های موجود در آن ضروری می باشد. سن های شکارگر (Heteroptera) جزو شکارگران مهم در اغلب اکوسیستم های زراعی می باشند که نقش مهمی در کنترل جمعیت آفات مختلف کشاورزی ایفا می نمایند. این حشرات مفید در چهار مقوله مختلف شامل تنوع گونه ای، درصد فراوانی نسبی و ساختار ترکیب گونه ای، شاخص شباهت زیستگاه و تغییرات جمعیت در مزارع چغندرقند کشور (استان های اصفهان، همدان، گلستان، چهارمحال و بختیاری، آذربایجان غربی و خوزستان) طی سال های 1388 تا 1392 مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع 24 گونه سن شکارگر از پنج خانواده Anthocoridae (هشت گونه از دو جنس)، Geocoridae (سه گونه از یک جنس)، Miridae (سه گونه از یک جنس)، Nabidae (سه گونه از یک جنس) و Reduviidae (هفت گونه از هفت جنس) از مزارع چغندرقند کشور جمع آوری و شناسایی شدند. نتایج نشان داد از 216 نمونه از سن های شکارگر جمع آوری شده از مزارع چغندرقند کشور گونه های Orius albidipennis، O. laevigatus  و O. laticollis  به ترتیب با درصد فراوانی 1/11%، 6/10% و 7/9% دارای بیشترین فراوانی در بین 23 گونه جمع آوری شده می باشند و به عنوان گونه های غالب معرفی می گردند. بالاترین میزان شباهت زیستگاه بین دو منطقه میان دوآب (استان آذربایجان غربی) و دزفول (استان خوزستان) (1/57%) مشاهده گردید. حداکثر انبوهی جمعیت سن های شکارگر با میانگین 92/3 در تیر ماه به دست آمد.