تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی- هیجانی بر توانایی های هیجانی رانندگان اتوبوس های درون شهری

 مطالعات نشان می دهد رانندگان اتوبوس، بسیار مستعد مشکلات مرتبط با سلامتی هستند به طوری که رفتارهای هیجانی آنان می تواند جان تعداد زیادی از مسافران را به خطر بیاندازد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی- هیجانی بر توانایی های هیجانی رانندگان اتوبوس های درون شهری انجام شده است.

طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی است. نمونه مورد مطالعه 184 نفر از رانندگان اتوبوس شهر تهران بودند که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند. بسته آموزشی مداخلات روانی- اجتماعی رانندگان با هدف ارتقای قابلیت های درون و بین فردی ایشان، در قالب 9 جلسه طراحی گردید. این پروژه از سال 1390 آغاز شده و در فازهای مختلف بر روی رانندگانی که متقاضی استخدام در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران هستند اجرا گردید. مدت زمان در نظر گرفته شده برای هر یک از جلسات 80 دقیقه بود که به صورت هفته ای دو جلسه انجام شد. در این پژوهش از مقیاس خشم چند بعدی (سیگل، 1986) و سیاهه شایستگی هیجانی (مرکز تحقیقات و نوآوری مک کلی لند، 1999) به عنوان ابزارهای سنجش استفاده شد. داده های پژوهش با نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته های پژوهش براساس تحلیل واریانس چند متغیری با طرح اندازه گیری های مکرر نشان داد آموزش حاضر به کاهش میانگین گروه نمونه در زیر مقیاس های خشم چند بعدی و افزایش میانگین های زیرمقیاس های شایستگی هیجانی، منجر شده است.

با توجه به تاثیر معنادار بسته آموزشی مهارت های روانی- هیجانی  بر کاهش خشم و افزایش میزان شایستگی هیجانی رانندگان، نتایج این مطالعه می تواند دارای کاربردهایی جهت ارتقای سلامت روان جامعه باشد.