جداسازی و شناسائی مولکولی آوی باکتریوم پاراگالیناروم جدا شده از مرغان بومی و تخم گذار تجاری در ایران

آوی باکتریوم پاراگالیناروم باعث ایجاد کوریزای عفونی می شود که بیماری مهمی در طیور است که با عفونت حاد تنفسی فوقانی، کاهش رشد، افزایش تعداد وازده ها، کاهش قابل توجه تولید تخم مرغ و هچ همراه است. کوریزای عفونی در سراسر نقاط جهان که دارای صنعت پرورش طیور است از جمله ایران گزارش شده است.

این مطالعه برای جداسازی آوی باکتریوم پاراگالیناروم از موارد کوریزای عفونی در مرغان بومی و تخم گذار تجاری در استان های تهران، البرز و قزوین، تعیین خصوصیات جدایه ها با روش های مولکولی و تعیین حساسیت ضد میکروبی جدایه ها انجام شد.

نمونه های سواب از ترشحات چشم و حفره دهان از پنج مزرعه تخم گذار تجاری (25 نمونه) و مرغان بومی (20 نمونه) مشکوک به کوریزای عفونی در استان های تهران، البرز و قزوین تهیه شد. این نمونه ها با روش های استاندارد باکتری-شناسی و بیوشیمیایی برای جداسازی و شناسایی آوی باکتریوم پاراگالیناروم انجام گرفت. حساسیت ضد میکروبی جدایه ها با روش آگار دیسک دیفیوژن تعیین شد. برای تایید آوی باکتریوم پاراگالیناروم، از HPG-2 PCR از پرایمرهای اختصاصی N1 و R1 استفاده شد که منجر به تولید فراورده ای با 500 جفت باز می شود. ژن hmtp210 جدایه ها با استفاده از پرایمرهای اختصاصی با روش PCR افزوده سازی شدند و فراورده ای یا اندازه 6/1 کیلوباز تولید نمودند که با روش توالی یابی استاندارد سنگر تعیین توالی و مورد تجزیه و تحلیل فیلوژنتیکی قرار گرفتند.

در مجموع، سه نمونه آوی باکتریوم پاراگالیناروم از تمامی نمونه های کشت شده به دست آمد. حساسیت ضدمیکروبی نشان داد که هر سه نمونه به آموکسی سیلین، اکسی تتراسایکلین، استرپتومایسین، آمپی سیلین و کلیستین مقاوم و همگی به سفالکسین، سفتریاکسون، فلورفنیکل، جنتامایسین، لینکواسپکتین، نیومایسین و داکسی سیکلین حساس بودند. در آنالیز فیلوژنتیک، دو ژنوتیپ مختلف آوی باکتریوم پاراگالیناروم مشخص شد.

یافته های این مطالعه نشان داد که از نظر ژنوتیپی جدایه های آوی باکتریوم پاراگالیناروم بدست آمده از مرغان تخم گذار تجاری به سویه های سرووار C بسیار نزدیک بودند در حالیکه جدایه بدست آمده از مرغان بومی به سویه های سرووارB ارتباط نزدیک داشتند. حساسیت ضدمیکروبی در مقایسه با مطالعات مشابه بسیار متنوع بود. مطالعات آینده برای توسعه استراتژی های ایمنی زایی بهتر و در نهایت واکسن های جدید برای کنترل بیماری و کاهش خطر عفونت به جدایه های با مقاومت چند گانه آوی باکتریوم پاراگالیناروم مورد نیاز است.