تاثیر شش هفته تمرین استقامتی و دریافت امپاگلیفلوزین بر شاخص های ساختاری و عملکردی قلب رت های نر دیابتی شده با STZ

دیابت نوع 2 به عنوان عامل خطر اصلی بیماری های قلبی-عروقی مطرح است. تاثیرات چشمگیری از تمرین استقامتی و امپاگلیفلوزین بر ساختار و عملکرد قلب وجود دارد؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین استقامتی و دریافت امپاگلیفلوزین بر برخی از شاخص های ساختاری و عملکردی قلب در رت های نر دیابتی است.

تعداد 40 سر موش نر نژاد ویستار (وزن 92/12±09/253 گرم، سن 8-10 هفته) به صورت تصادفی به پنج گروه مساوی 1. گروه کنترل سالم، 2. گروه کنترل دیابتی، 3. گروه دیابتی+امپاگلیفلوزین، 4. گروه دیابتی+تمرین استقامتی و 5. دیابتی+تمرین استقامتی+امپاگلیفلوزین تقسیم و در شرایط آزمایشگاهی نگهداری شدند. القای دیابت پس از پایان دستورالعمل آشناسازی به مدت دو هفته و پس از 12 ساعت محرومیت از غذا، با تزریق درون صفاقی محلول STZ به میزان 50 میلی گرم/ کیلوگرم صورت گرفت و سطح گلوکز 300 میلی گرم/ دسی لیتر به عنوان دیابتی در نظر گرفته شد. گروه های تمرینی به صورت 5 روز در هفته و به مدت 6 هفته به تمرین استقامتی پرداختند. گروه های مصرف کننده دارو نیز 6 هفته به صورت روزانه از طریق گاواژ 10 میلی گرم/ کیلوگرم امپاگلیفلوزین دریافت کردند. 48 ساعت پس از پایان دستورالعمل، حیوانات بیهوش شدند و عملکرد قلبی با استفاده از اکوکاردیوگرافی ثبت و سپس بافت قلب جدا و تشریح گردید. از آزمون های آماری ANOVA یک طرفه و کروسکال والیس از طریق نرم افزارهای SPSS vol.27 وGraph Pad Prism vol.9   برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج نشان دهنده تفاوت معنی دار در ضخامت پایان سیستولی بطن چپ (P=0.011) و حجم پایان سیستولی بطن چپ (P=0.008) میان گروه های پژوهش بود. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد، قطر پایان سیستولی بطن چپ در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم، به شکل معنا داری بالاتر (P=0.012) و از سوی دیگر، قطر پایان سیستولی بطن چپ در گروه دیابت+تمرین+امپاگلیفلوزین به شکل معنا داری، کمتر از گروه کنترل دیابتی بود (P=0.020)؛ همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد، حجم پایان سیستولی بطن چپ در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم، به صورت معنی داری بالاتر (P=0.006) و از سوی دیگر، حجم پایان سیستولی بطن چپ در گروه دیابت+تمرین+امپاگلیفلوزین به شکل معنی داری کمتر از گروه کنترل دیابتی بود (P=0.017). تفاوت معنا داری در سایر شاخص ها ساختاری و عملکردی قلب مشاهده نشد (P≥0.05).

بحث و نتیجه گیری: 

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده هم زمان از امپاگلیفلوزین و انجام تمرین استقامتی به کسب مزیت های بیشتر در ساختار و عملکردی قلب، در مقایسه با ورزش و مصرف امپاگلیفلوزین به تنهایی منجر می شود.