رهنمودهای استفاده مجدد از فاضلاب در مصارف غیر شرب شهری

دسترسی به آب شرب و بهداشتی یکی از شاخص های مهم و ضروری توسعه شهرنشینی و رفاه اجتماعی است. آب به عنوان محور توسعه پایدار بوده که در طبیعت همانند انرژی، نه خلق می گردد و نه از بین می رود بلکه از یک شکل به شکل دیگر تبدیل می شود. با افزایش جمعیت جهان و همچنین رشد جوامع، آب و مصرف آن اهمیت یافته است. بحران آب یکی از چالش های پیش روی جهان امروز است. با توجه به توسعه شهرها و افزایش سرانه مصرف آب، حجم زیادی از فاضلاب تولید می شود. استفاده صحیح از این منبع عظیم آب در مصارف غیر شرب شهری، علاوه بر حفظ منابع آب آشامیدنی، از آلودگی محیط نیز جلوگیری می کند. استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده جهت مصارف مختلف غیر شرب شهری مطابق با استانداردهای زیست محیطی به عنوان یک راهکار پایدار در راستای مدیریت بهینه مصرف آب در کشور حایز اهمیت است. پژوهش حاضر یک مطالعه ی مروری است که داده های آن از طریق مطالعات کتابخانه ای به دست آمده است. هدف از این مطالعه بحث در رابطه با منابع و انواع مصارف غیر شرب شهری، رهنمودهای خطوط توزیع، پارامترهای کیفی آب و میزان تصفیه لازم برای استفاده مجدد از فاضلاب برای مصارف غیرشرب شهری و همچنین جنبه های فرهنگی- اجتماعی اسفاده مجدد از فاضلاب می باشد. در نهایت اشاره به این حقیقت که ایران به عنوان یکی از کشورهای خاورمیانه با کمبود منابع آب تجدیدشونده مواجه بوده و در آستانه بحران آب قرار دارد. از این رو، مدیریت صحیح منابع آب، استفاده بهینه از منابع تجدیدپذیر، رعایت الگوی مصرف، استفاده از آب های غیر متعارف و پساب حاصل از تصفیه فاضلاب در مصارف غیر شرب ازجمله، آبیاری فضای سبز، فلاش تانک توالت ها، ساختمان سازی، تهویه مطبوع، اطفای حریق و غیره امری ضروری می باشد.