بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، افسردگی و بهبود درد مزمن زنان شهر ساری

درد مزمن می‌تواند باعث مشکلات متعدد روان‌شناختی مانند اضطراب، افسردگی و ناامیدی شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی‌بر کاهش استرس بر نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، افسردگی و بهبود درد مزمن در زنان شهر ساری انجام گرفت.

روش‌بررسی: 

روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دوماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان مبتلا به درد مزمن شهر ساری در سال 1398 تشکیل دادند. از بین افراد واجد شرایط داوطلب، بیست نفر از زنان انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه ده‌نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. صرفا گروه آزمایش در هشت جلسه نوددقیقه‌ای و هفته‌ای یک‌بار به‌مدت دو ماه، آموزش شناخت‌درمانی را دریافت کرد. به‌منظور گردآوری داده‌ها، سیاهه نشانگان بدرفتاری روان‌شناختی دوران کودکی (کوتس و مسمن-مور، 2014)، سیاهه چندوجهی درد مزمن (کرنز و همکاران، 1994) و مقیاس خودارزیابی افسردگی (زانگ، 1965) به‌کار رفت. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت.

یافته‌ها:

 اثرهای گروه، زمان و تعامل بین زمان و گروه بر متغیرهای نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، افسردگی و درد مزمن معنادار بود (0٫001>p). در گروه شناخت‌درمانی، نمرات متغیرهای نشانگان بدرفتاری دوران کودکی و افسردگی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری درمقایسه با پیش‌آزمون به‌طور معناداری کاهش یافت و برای متغیر درد مزمن به‌طور معناداری افزایش (بهبود) یافت (0٫05>p). تفاوت معناداری در نمرات متغیرهای نشانگان بدرفتاری دوران کودکی و افسردگی بین پس‌آزمون و پیگیری مشاهده نشد و تفاوت معناداری در نمرات متغیر درد مزمن بین دو مرحله مذکور وجود داشت (0٫05>p). برای هر سه متغیر، نتایج، تداوم اثربخشی مداخله در مرحله پیگیری را نشان داد.

 نتیجه‌گیری: 

شناخت‌درمانی مبتنی‌بر کاهش استرس بر کاهش نشانگان بدرفتاری دوران کودکی، کاهش افسردگی و بهبود درد مزمن در زنان مبتلا به درد مزمن در شهر ساری موثر است.