تاثیر شن بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری بر کاهش مشکلات بازشناسی هیجانی و رشد اجتماعی پسران مبتلا به اختلال طیف اتیسم

ناتوانی در شناخت هیجانات در کودکان مبتلا به اتیسم سبب بروز رفتارهای خشونت‏آمیز آنان علیه خود و دیگران شده و تضعیف رابطه اجتماعی و آسیب‏های روانی در پی دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر شن بازی درمانی شناختی-رفتاری بر بازشناسی هیجانی و رشد اجتماعی پسران مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام شد.

مواد و روش ها:

 این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. پسران مبتلا به اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا مراجعه‏کننده به مرکز تخصصی اتیسم (احیا) شهر تهران در سال 1398 جامعه آماری را تشکیل دادند. از بین آن‏ها 30 نفر به ‏صورت در دسترس انتخاب و به ‏طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل در انتظار درمان تقسیم شدند. داده ها با پرسش‏نامه های تشخیص اتیسم Gilliam، مهارت اجتماعی Matson و آزمون بازشناسی چهره Benton گردآوری شد. در گروه آزمایش، برنامه درمانی در 8 جلسه (هفته ای 1 جلسه یک ساعته) اجرا گردید. گروه کنترل این برنامه درمانی را دریافت نکرد. تحلیل داده‏ها با استفاده از واریانس با اندازه‏گیری‏های تکراری انجام شد.

یافته ها:

 رشد اجتماعی (36/7=F، 007/0=p و 543/0=η) و بازشناسی هیجانی (12/22=F، 005/0=p و 609/0=η) در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به ‏طور معنی‏داری بهبود یافت و این تاثیرات مثبت در مرحله پیگیری پایدار ماند.

نتیجه گیری: 

می‏توان از شن ‏بازی درمانی به شیوه شناختی-رفتاری به‏ منظور بهبود وضعیت هیجانی-اجتماعی پسران مبتلا به اتیسم به ‏عنوان یک روش مداخله‏ ای موثر سود جست.